Poznałem cię w szkole. Właściwie już wcześniej cię widziałem wiele razy, chodziłaś ze mną na angielski, ale nie różniłaś się niczym od innych dziewczyn. Nic specjalnego w tobie nie było, kolejna twarz w tłumie.
Ale chyba na tym właśnie polega piękno zakochiwania się. Ktoś zupełnie nam obojętny i obcy staje się kimś wyjątkowym i najważniejszym na świecie.
Nasze pierwsze "oficjalne" spotkanie nie było niczym szczególnym. Zagadałaś mnie o następną książkę, którą mieliśmy przeczytać. Powiedziałem ci co i jak, nie miałem powodu, aby być dla ciebie nieuprzejmy. Przy okazji przypomniałem sobie, że miałaś na imię Valerie. Wtedy byłaś dla mnie tylko zwykłą dziewczyną, całkiem ładną, jakich zresztą w szkole było pełno. Nie zwróciłem na ciebie większej uwagi. Nie zaprzątałem sobie tobą głowy, szybko zapomniałem o naszej konfrontacji, by zająć się szkołą. Nigdy bym nie pomyślał, że staniesz się kimś tak cholernie dla mnie ważnym. A stałaś się. Szybciej niż bym mógł przewidzieć.
