Miłość mimo wszystko

Prolog

Zostałam przyciśnięta do zimnej ściany budynku. Krzyknęłam, ale on zamknął moje usta dłonią. Był w kapturze, ale i tak wiedzialam kim jest. Znałam go i to jak, aż za bardzo. Byłam przerażona.
- Tym razem mi nie uciekniesz, szmato.
Był to mój chłopak. Ten sam którego zostawiłam w poprzedniej szkole. Ten sam któremu wysłałam nudeski. Jak mogłam być tak głupia????1?1?1? Ach, żałuję za me złości i miłości... Luke patrzył na mnie groźnie i marszczył czoło. Nie mogłam krzyknąć i zawołać o pomoc, a tak bardzo się bałam. Trzymał mnie za nadgarstki tak mocno, że prawie zrobiły się sine.
- Teraz dokończymy to co zaczęliśmy na urodzinach Ashtona. - Uśmiechał się mrocznie i uniósł moje ręce nad głowę, a następnie rozerwał guziki w mojej koszuli. Stanowczo ścisnął mnie za pośladek, badawczo przyglądając się mojej reakcji. Uścisk rozluźniał się i zaciskał. Wiedziałam, że zaraz dobierze się do moich spodni. Na samą myśl zaczęłam płakać, ciężkie łzy spływały po mojej szyi do której przyssał się Luke. Glonojad przebrzydły jeden, pomyślałam.
Pozostałe mokre ślady po pocałunkach zdawały się wypalać dziury w mojej skórze. Rozpiął guzik od moich spodni. W jego oczach było coś okropnego, co zauważyłam już gdy byliśmy razem.
Luke przybliżył się do mnie na minimalną odległość, mogłam poczuć najmniejszy ruch mięśni. Widziałam co się zaraz stanie, ale nie mogłam z tym walczyć, przecież wyrwanie się i ucieczka do zły pomysł, jeszcze bym go rozzłościła.
Luke już chciał się do mnie dobrać, jego dzikie spojrzenie i ciężki oddech mówiły wszystko, jednak wydarzyło się coś dziwnego. W jednej chwili ktoś złapał go za kaptur i agresywnie odciągnął ode mnie.
W całkowitej ciemności widziałam tylko zarys postaci.
Był to wysoki chłopak cały ubrany na czarno, twarz zasłaniała mu czarna chusta a głowę kaptur bluzy.
Nieznajomy spojrzał na mnie a ostatnią rzeczą jaką zobaczyłam był blask jego oczu.