The adventures of my fantasy

Uthese, Houva - Zondag 12 Juni 04:23

So, I'm starting with a Dutch story I made. The next chapter is the English version. Have fun reading!

Ik en Kathy rennen door de straten. Het is nog donker, maar het zal niet lang meer duren totdat de zon zal opkomen. Dan kunnen we niet meer verstoppen in het donker en worden we zonder twijfel gevonden in minder dan vijf minuten. Ik kan de ordesoldaten achter me horen schreeuwen en ik vraag me af hoe de buurt nog niet wakker is geworden. Wanneer we voor de zoveelste keer om de hoek stuiven hoor ik dat de soldaten ons nu echt op de hielen zitten. Misschien hadden we het niet moeten doen. Het is nog nooit eerder fout gegaan, maar ik begin te denken dat vannacht de eerste keer kan worden. Dan trekt Kathy me aan m'n arm naar rechts, en even vraag ik me af waarom. Dan zie ik een oud en vervallen schuurtje en snap ik dat ze een schuilplaats heeft gevonden. Het is perfect, want het ziet er zo vervallen uit dat niemand verwacht dat iemand er in zou durven schuilen. We houden ons stil als de ordesoldaten lawaaierig voorbij denderen. Nu zijn we even weer veilig, maar toch doen we nog steeds erg voorzichtig. Ik herinner me hoe ik dacht dat dit een slecht plan was, en kijk even naar Kathy die naast me op de grond zit. Ze glimlacht naar me. Nee, ik heb toch geen spijt. Het is het waard. Ik heb natuurlijk wel vaker twijfels gehad over m'n keuze. Maar elke keer schaam ik me toch als ik weer eens twijfel. Kathy twijfelt nooit. Ik was een keer zo bang dat ik alles aan Kathy vertelde. Hoe ik bang was om gepakt te worden, dat het een domme keuze was geweest. Dat liefde toch dom was. Ik weet dat ik Kathy toen pijn heb gedaan. Ik had het gezien in haar ogen en toen gelijk spijt gehad van wat ik had gezegd.
"Waar denk je aan?" Vraagt Kathy.
"Niets bijzonders." Zeg ik zacht. Ze kijkt me even aan. Ik denk niet dat ze me geloofd. Ze weet wel dat ik weer zat te twijfelen.
"Wens je ooit dat je me niet had ontmoet?" Vraagt ze me na een tijdje. Ik kijk haar verbaasd aan.
"Nee. Je weet dat ik af en toe twijfel, maar mijn leven zou niets zijn zonder jou."
Kathy blijft me aankijken. Dan draait ze haar hoofd weg, maar ik denk in het donker een roze kleur op haar wangen te zien. Ik glimlach zachtjes naar haar.
"Aaaaw. Bloost de Kathy Howll nou?" zeg ik plagend. Ze reageert met een boze blik, maar ik kan zien dat ze probeert niet te lachen.

Het doet me terugdenken aan toen we elkaar ons misdadige geheim nog niet verteld hadden. We praatten dan over alledaagse dingen, en gaven elkaar dan ineens willekeurige complimentjes. Elke keer verborg ik dan mijn blozende wangen, want als ze erachter zou komen hoe ik me voelde als ze mij een complimentje gaf zou ze zeker weten geen vriendinnen meer willen zijn. Maar op een gegeven moment moest ze het toch hebben gemerkt, ik was tenslotte niet de beste in dingen verborgen houden. Toch zei ze er nooit iets van. Op een dag terwijl we op m'n kamer zaten en allebei mijn ouders even de deur uit waren, gebeurde het. Het was al laat toen het gebeurde, het enige licht dat er in mijn kamer was kwam van de lamp die van het plafond hing en Kathy en ik zaten op mijn bed. We keken een film, ik weet nog precies welke: Black Beauty. Ik weet niet precies meer wanneer het nou gebeurde, maar ineens zegt Kathy tegen me: "Je vindt me leuk toch?". Ik zet de film op pauze, zodat ik haar even kan aankijken zonder afgeleid te worden. "Uh ja. Je bent m'n vriendin. 'Tuurlijk vind ik je leuk." Zei ik. Ik had niet begrepen dat ze het anders bedoelde, er was namelijk helemaal geen kans dat zij mij ook leuk vond op die manier.
"Nee ik bedoel....vind je me leuk? Leuk leuk. Weet je wel?"

Misschien moet ik nu even uitleggen hoe het zit in Uthese. Homoseksualiteit, lesbisch zijn, hetzelfde gender leuk vinden, is tegen de wet. Het was een keuze van lang geleden, toen alle mensen bijna uitgestorven waren. Omdat alleen een man en vrouw kinderen kunnen hebben mochten alleen een man en vrouw een relatie hebben, zodat er meer kinderen de wereld in zouden komen. Nu, een paar generaties later, zit het idee dat homoseksualiteit slecht is helemaal in iedereen z'n brein gestampt. Ze zien het als een bedreiging voor het menselijk ras. Ze gebruiken propaganda om mensen te overtuigen dat hetero zijn de enige correcte optie is. Ze zeggen dan dingen zoals: "Het is egoïstisch om het zelfde gender leuk te vinden. Het menselijk ras laten uitsterven, alleen maar omdat je iemand leuk vindt!". Totale onzin ondertussen, want er zijn nu weer meer dan genoeg mensen. Hoe dan ook, het is nog steeds strafbaar. De straf die gebruikt wordt nadat je bent opgepakt is zelfs nog idioter dan de wet. Kamp.
Ja, je zult wel denken: "Oh? Dat is alles? Gezellig op kamp?". Het zijn 'afkick' kampen. Alsof we een of andere verslaving hebben. Officieel heten ze afkick kampen, maar iedereen is ze 'homokampen' gaan noemen. Vreselijk domme naam als je het mij vraagt, want er zijn meerdere seksualiteiten waar je hetzelfde gender leuk kan vinden.
Als je het zo hoort klinkt het vast alsof onze wereld er half vergaan uitziet. Dat is niet zo. Er zijn drie WereldEilanden die ooit aarde vormde: Techco, Neturia en Houva. Samen vormen ze Uthese. De zogenaamde perfecte wereld.
Ik weet niet precies hoe ze het hebben gedaan, maar toen Aarde aan het vergaan was, hebben een paar hele slimme en technische mensen Aarde in drie WereldEilanden opgedeeld. Op een of andere mannier hebben ze dit gedaan zonder ons uit het zonnestelsel te slingeren. Of ons compleet te vernietigen. Elke drie eilanden hebben een hoofdrol of kwaliteit. Techco gaat over alle technische dingen. Dingen zoals de spacehovers die de drie eilanden verbinden. Op Neturia gaat het helemaal om het leven. Natuur, dag en nacht en schoon water bijvoorbeeld. En op Houva gaat het om de liefde. Dat eiland is dus een grote leugen. Want de enige liefde die wordt toegestaan is die tussen een vrouw en een man.

Dus terug naar mijn kamer, waar Kathy mij net een van de gevaarlijkste vragen heeft gevraagd. "Nee ik bedoel....vind je me leuk? Leuk leuk. Weet je wel?"
Ik zweer ik was versteend en Kathy was Medusa. "Wat?" Vroeg ik toen zachtjes.
Hoewel ik toen bijna in mijn broek had geplast van angst, begon ik ook te blozen. Ik probeerde het nog te verbergen, maar het valt best op als je ineens met je handen je gezicht probeert te verbergen. Dus pakte Kathy zachtjes mijn handen vast en haalde ze van mijn gezicht vandaan. Haar gezicht was ineens heel dichtbij.
"Want ik vind jou wel leuk. Leuk leuk." Zei ze zachtjes. Nu moet je dus even bedenken hoe gedurfd dit is. Als ik dit aan mijn ouders had verteld, hadden de ordesoldaten haar zo opgehaald en meegenomen. Maar dat had ik niet gedaan. Want wat ze daarna deed maakte m'n knieën zwak en liet een hele dierentuin vol vlinders los in m'n buik. Ze kuste me. Zo op de mond. En ik kuste haar terug.
De volgende ochtend renden we weg van huis, met maar een paar spullen samengeperst in twee rugzakken. We zijn ook nooit teruggekomen.

Als ik twee warme lippen op de mijne voel ben ik weer terug in het vervallen schuurtje. Samen met Kathy. En ik weet het weer zeker, dit is genoeg.
En wanneer we stoppen met kussen kijk ik haar in haar mooie ogen en zeg ik fluisterend: "Ik houd van jou Kathy Howll."
En dan zegt zij: "Ik houd ook van jou, Elain Winters."