ปัง!!!
.
.
ตู้ม!!
ร่างสูงตกลงสู่ท้องทะเล..ตาคมมองแสงจากดวงจันทร์..เลือดของเขาที่ออกมามากขึ้น...
เจมี่ไม่ได้ยิงที่หัวใจแต่เป็นไหล่ของเขา..แต่ถ้าอยู่อย่างนี้ต่อไป..เขาก็คงตาย..
.
.
เปลือกตาที่กำลังปิด....ร่างที่กำลังจมลึกไปเรื่อยๆ. .
แต่ภาพสุดท้ายที่เขาเห็น..มันช่างน่าทึ่ง..ร่างบางผมสีทองสวย..เมื่อกระทบแสงจันทร์..และครึ่งตัวที่มีหางปลานั่นอีก...ช่างงดงาม..นี่คือภาพก่อนที่เขาจะตายงั้นหรอ..มันก็คุ้มดีนะ...
..
.
แสงที่ส่องแยงตาทำให้ร่างสูงที่กำลังหลับลืมตาขึ้น..
ซ่า~
เสียงน้ำทะเลทำให้ร่างสูงหันไปมอง..
"ที่ไหนเนี่ย.."
เขาพยุงตัวลุกขึ้นมองห้องสีขาวสวยดูเรียบหรูและสะอาดตาผ่านม่านสีฟ้าครามเปิดออกทำให้เห็นทะเลจากกระจกใสได้..ห้องนอนที่กว้างดูดี..
ทำให้ร่างสูงงง..เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร..ในเมื่อ...
ร่างสูงนึกได้ก็มองดูจับไหล่ตัวเองและเปิดเสื้อดู..แผลที่โดนยิงหายไปไหน..ไม่มีแม้แต่รอยใดๆ..เป็นไปได้อย่างไรกัน..
.
.
แอด~
เสียงเปิดประตูทำให้ร่างสูงหันไปมอง..ร่างบางตกใจเล็กน้อย..แต่ก็เดินเข้ามา..
พร้อมถาดที่มีถ้วยวางอยุ่...
.
.
ร่างบางผมสีทอง..ตาสีฟ้าสวย..ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์..
ไม่มีบทสนทนาใดๆนอกจาก..
"ขอบคุณ.."เจเคมองร่างบางที่วางถาดที่โต๊ะหน้าเขา
"อื้ม..ถ้าทานเสร็จ..ก็ไปอาบน้ำ..ฉันเอาชุดไว้ในห้องน้ำแล้ว..ถ้าเสร็จจะออกไปเลยก็ได้..ที่นี่อยู่นอกเมืองถ้าจะไปในเมืองก็.."
"นายช่วยฉันไว้หรอ?"
"อะอืม..แต่ไม่ต้องขอบใจอะไรหรอก..พอดีเมื่อคืนฉันไปเดินเล่นแถวนั้นพอดี..."
"นายเป็นตัวอะไร?"
"ห๊ะ?"
"พ่อมด?"
ร่างบางงงกับเจเค
"ก็แผลของฉันทำไม..มันหายไป"
เจเคแกะกระดุมออกให้เห็น..
ร่างบางตกใจ..
"นะนาย.."
ร่างสูงลุกขึ้นเดินมาใกล้ๆ
"นายไม่ใช่คนธรรมดาสินะ"
.
.
"นายพูดบ้าอะไร..ฉันเป็นคน.."
ร่างบางหลบตาร่างสูง...
"โกหก"
ร่างบางขมวดคิ้วแล้วหันมามอง
"นายจะมาคาดคั้นชั้นทำไม?!ชั้นช่วยชีวิตนายไว้นะ!คำขอบคุณไม่มีหรือไง!"
เจเคนิ่งไป..ก่อนที่จะคุกเข่า1ข้างแล้วก้มหัว
"นะนายทำบ้าอะไร!!ลุกขึ้น!"
ร่างบางจับแขนเจเคให้ลุกขึ้นแต่เจเคก็จับมือร่างบางมาจุมพิต
.
.
"ข้าพเจ้า จอน จองกุก ทหารหน่วยกองรบพิเศษสาบานว่า..จะดูแลและปกป้อง...นายชื่ออะไร"
"วี.."
ร่างบางที่ยังตกใจตอบ
"ปกป้องวี..ด้วยชีวิต..ถ้าข้าพเจ้าผิดคำสาบานขอให้ทุกอย่างในชีวิตของข้าพเจ้ามืดมนไม่มีแสงสว่างในชีวิต"
"นี่นาย!!"
ร่างบางตกใจเมื่อได้ยินร่างสูงพูดอย่างนั้น
.
.
เจเคลุกขึ้นและมองคนที่ทำหน้าตกใจสุดขีด..'..น่ารัก..'
คำนี้ผุดขึ้นมาในหัว..
"ไม่ต้องตกใจ..มันก็แค่คำสาบาน"
"..."
อยู่ดีๆร่างบางก็หน้าแดง..ก่อนจะพยักหน้า
"อืมๆ..นายก็..โทรหาเพื่อนนายให้มารับด้วยละกัน..อะโทรศัพท์นาย ส่วนเสื้อผ้านายชั้นทิ้งไปแล้ว..ดีนะที่กันน้ำอะ"
.
.
"ดูเหมือนนายยังไม่เข้าใจที่ชั้นพูดนะ"
"อะไร?"
"ฉันจะเป็น..ทาสของนายจนกว่าจะตาย"
"ทาส!?..เอ่อ..ไม่ต้องหรอก"
"นายไม่เคยได้ยินหรอ..ชีวิต..ต้อง..แลกด้วยชีวิต..นายให้ชีวิตใหม่กับชั้น..ชั้นก็จะปกป้องนายด้วยชีวิต..แม้ว่าจะต้องตายแทน"
"นะนี่..ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต..มันใช้กับการแก้แค้นไม่ใช่หรอ?..เห็นในหนังบ่อยๆอะ....เอ่อ แหะๆ"
วีหัวเราะแห้งเมื่อเห็นหน้าเจเคไม่เล่นด้วย
"จากนี้ไปนี้..ถ้านายต้องการใช้ชั้นไม่ว่าเรื่องอะไร..ชั้นจะทำให้ทุกอย่าง.."
"นาย..เอาจริงดิ?"
เจเคพยักหน้า..ก่อนจะเดินไปดูที่ระเบียง..บ้านนี้ติดกับทะเลเลยอยู่บนภูเขา..มองวิวได้สวย..และยังมีสระน้ำอีก.."
"นายเป็นลูกคุณหนูหรอ..ตระกูลอะไร?"
วีเดินมาใกล้ๆเจเค
"คิม..ตระกูลคิม"
"เกาหลี?"
"อืม..เมื่อกี้นายบอกว่าจอน จองกุก..นายก็เป็นลูกครึ่งหรอ?"
เจเคพยักหน้า..เขายังมีเค้าโครงชาวเอเชียบ้าง..แต่วีถ้าไม่บอกเขานึกว่าฝรั่งแท้เลยหละ..ทั้งตาสีฟ้าสวย..จมูกโด่ง..ผมสีทองอีก
"ชื่อที่ใช้ที่นี่ก็..วีเลสติน คิม..ถ้าชื่อเกาหลีก็..แทฮยอง"
"เรียกชั้นว่า...จองกุก..อีกชื่อนึงคือ เจเค"
.
.
วีพยักหน้า
"งั้นเรียกชั้นว่าแทฮยองก็ได้"
วีมองไปที่ทะเล..
"ชั้นชอบทะเลมากกว่าพื้นดินอีกนะ..แปลกมั้ย?"
"ไม่เห็นแปลก.."
วีมองเจเคที่มองดูทะเลเช่นกัน..ตาสีควันบุหรี่ช่างเหมาะกับใบหน้าหล่อ
"งั้นชั้นไปละนะ..กินข้าวต้มด้วยหละ"
วีเดินออกไปจากห้อง
"..."
เจเคมองไปที่ประตูก่อนจะกดโทรหาใครบางคน
