Bir uçurum kenarı ,gökyüzü ,deniz ve ben artık onlarla arkadaş olduk.
Dert, acı,aşk , ve daha nicesi
Beni dinleyenler onlar susup dinleyenler. Bana karışmayanlar yalnızlığımın simgesi.
Yıllar önce keşfettim burayı yetimhaneden kaçmıştım o zaman buldum burayı sonrası yalnızlık zaten...
Neden mi? Düşünseniz daha küçücüksün ve anne sevgisine muhtaçsın ama o yok babacım sıcak kollarına muhtaçsın ama oda yok ve benim yüzümden yoklar. En azından ben öyle düşünüyorum. Tam 10 yıl önce benim yüzümden gittiler.
10 yıl önce
"Anne ben anneanneme gidicem "
"Dur bakalım birtanem babanla konuşayım "
"Tamam anne benim bebişim nerde?"
"Koltuğun üstünde kuzum"
" tamam"
Koltuğun üstünde bebeğim ceren ile oynarken annem yanıma geldi ve
"Hadi birtanem hazırlan baban bırakacak bizi"
"Yuppiii tamam betle"
Odama çıktım ve ceketimi aldım annem giymeme yardımcı olurken telefonu çaldı koşarak aldım ve anneme uzattım
"Alo "
"..."
"Anlamdım "
Annemin gözünden bir damla yaş düştü ve kendini yere attı hıçkırarak ağlamaya başladı.
"Anneee noldu"
"K-kizim g- gel hadi anneannene birakayim seni" ceketlerimizi giydik ve çıktık.
30 dk sonra
Anneanneme gelmiştik ve annem beni bıraktı yanaklarımdan öptü ve GÖRÜŞÜRÜZ dedi ona el salladiktan sonra bebeğimle oynamaya başladım
Anneannem çok dalgındı.
"Anneanne hadi ya oyna benimlee"
Cevap yok
"Anneanne" elimi gözünüz önünde salladım bana döndü sarıldı ve kokumu içine çekti.
...
Sabah uyanır uyanmaz annemi sordum ve herşeyi o yaşımda duymaya hazır değilken şu sözcüklerin anneannemin ağzından söküldü
"Onlar öldü senin yüzünden! Babanda annende senin yüzünden öldü. Baban trafik kazası yaptığı biliyormusun nasıl oldu seni almaya gelirken oldu. Peki annen o nasıl geberdi biliyor musun intihar etti kendini ASTI"
bunları bağırarak söylemişti istemesemde gözümden o bir damla yaşın düşmesini izin verdim.
Zaten o gün başladı benim hikayem...
Şimdiki zaman
Şimdi ne mi yapıyorum kısmen hata kısmen kurtuluş yadaa annemleri özledim diyeyim.
Bir ağaç ve o ağacın dalına asılı bir ip
Nasıl ama manzara karşısında İNTİHAR.
Artık veda vakti en değerlilerime mesaj atmam gerek neden mi onlar benim tek ve son yaşama sebeplerim Dİ ama artık yoruldum.
Gruba girip
" sizleri seviyorum" yazdım kısa ve net .
Artık vakit geldi korkuyor muyum hayır aksine heyecanlıyım çünkü annemle babamı çok özledim.
Yavaş adımlarla ağacın yarına geldim ve taşın üzerine çıktım boynuma ipi geçirdim ve pes etmeden önceki ilk sözümü söyledim 'kaybedicek hiçbir şeyi olmayan bir kızı dilediğiniz için teşekkürler mavi" ve taşınmaz ittirdim. Sonrası karanlık...
Vote ve yorumlarınızla bekliyorum sizleri seviyorum.
