"Chan နွလံုးသားထဲမွာရွိတဲ့လူက "
စကားကိုအဆံုးထိမေျပာေသးဘဲသူ့မ်က္နွာေလးကိုတစ္ခ်က္ျကည့္လိုက္တယ္ တံခါးေပါက္မွာရပ္ျမဲတိုင္းရဗပ္ေနစဲ
ျငိမ္သတ္စြာရပ္ေနတဲ့သူစီကေန အသံတိုးတိုးေလးထြက္လာတယ္
"Oh sehunမလား"
"ဘာရယ္! Oh sehun…… sehunကဘာလို့ပါလာတာလဲ"
"ဘာလဲမဟုတ္ဘူးလား အဲ့ဆိုKaiလား"
"ဟာာ Wu yifan!!! "
"hakမွန္သြားလို့လား"
"arrr နာက်င္ေနမွန္းသိသာေနတာကို အားတင္းျပီးရေအာင္ေျပာေနရလား Wu yifan အစုတ္ပလုတ္ျကီးရဲ့ !"
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ျပီးသူ့ေရွ့မွာေအာ္ပစ္လိုက္တယ္
"……"
"sehunက chanရဲ့နွစ္ေယာက္မရွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဘဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ခ်စ္သူကိုခ်စ္မိရေအာင္chanနွလံုးသားကေအာက္တန္းမက်ဘူးWu yifan "
"ဒါဆိုေျပာေလ chanနွလံုးသားထဲမွာရွိေနတဲ့လူကဘယ္သူလဲ chanအနားကကိုယ့္ကိုထြက္သြားဖို့chanေမ်ွာ္လင့္ေနတာမလား "
"Wu yifan ခဗ်ား နားကထြက္သြားျပီး ဘယ္သြားေနရမွာလဲ "
"aww chanကေနရာမရွိလို့ကိုယ့္စီမွာေန ေနတာေပါ့ ကိုယ္နားလည္ပါျပီ chanအတြက္ေနရာသပ္သပ္စီစဥ္ေပးမယ္"
"harrr မဟုတ္ဘူး chanေျပာခ်င္တာအဲ့လိုသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ"
"ရပါတယ္ ကိုယ္အဆင္ေျပပါတယ္ အခုနားလိုက္ေတာ့ "
အခန္းထဲကထြက္သြားဖို့ပ်င္ေနတဲ့သူ့ရဲ့ရင္ခြင္ထဲကိုပစ္ဝင္လိုက္ျပီး
"chan ခ်စ္တာ ဒီကWu yifanျကီးကို"
"ဘယ္လို!"
အံ့ျသမွုအျပည့္လြွမ္းမိုးေနတဲ့သူ့အသံ
"chanနွလံုးသားထဲကလူက ဒီကWu yifanျကီးပါလို့"
"ဟား ကိုယ္…… ကိုယ္ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး ေပ်ာ္လိုက္တာchanရယ္"
"omm chanကိုခ်စ္တယ္လို့ျပန္ေျပာေလ"
သူ့ရင္ခြင္ထဲကိုပိုးတိုးဝင္ရင္းေျပာမိတယ္
"chanကိုကိုယ္အရမ္းခ်စ္တယ္"
yifanေျပာျပီးတာတဲ့အျဖဴ ေရာင္အလင္းတန္းျကီးေပါ္လာတယ္ ထို့ေနာက္……… အခန္းထဲမွာWu yifanတစ္ေယာက္ထဲက်န္ရွိေနေတာ့တယ္
