Love Me |JeongMin|

•2•

Eve girdim ve kendimi koltuğa attım. O çocuğu düşündüm. Gözleri çok güzeldi. Kapımın tıklandığını duydum. Kalktım ve kapıyı açtım. Gelen kişi karşı dairedeki komşumdu. Üzgün gözüküyordu. Konuşmaya başladı.

"Hoşçakal Jeongyeon. Ben taşınıyorum. Bana karşı çok yardımın oldu,teşekkür ederim"

"Yuna-ah gitmesen keşke"

"Daha iyi bir üniversite için gidiyorum"

Ona sarıldım. Çok iyi bir dostdu. Gitmesini hiç istemiyorum.

"Hoşçakal Yuna. Beni arayacağına söz ver"

"Söz" dedi ve gülümsedi. Bir kez daha sarıldım ona. Ardından arkasını döndü ve yürümeye başladı.

~~~

E

rtesi gün Chaeyoung ile bir kafeye gittik. Sevdiğim kahveden aldım. Biraz sohbet ettik ve sevgilisi olan Yoongi'yi övmeye başladı. Dediklerinin hepsini dinlememiştim. Çünkü bana göre aşk saçma bir şeydi. Telefonu çaldı. Arayan kişi çok sevdiği sevgilisi idi. Tahminimce Yoongi Chae ile buluşmak istiyordu -ki Chae'nin bunu hemen kabul edeceğini düşünüyorum- Chae benimle vedalaştıktan sonra kafeden çıktı. Bende hesabı ödeyip aynı parka gittim. Her zamanki bankıma baktım. Bir erkek oturmuştu. Yanına gittim.

"Hey! Orası benim yerim"

Kafasını kaldırdı. O gözler...Bu dünkü çocuktu! Hafifçe güldü ve bankın sol tarafina doğru kaydı. Ben hâlâ ona bakarken bana yanını işaret etti. Bende oturdum.

"Bak yine karşılaştık" cümlesiyle ona doğru döndüm.

"Evet,teşekkürler yani dün için"

"Önemli değil"

"Adın ne?"

"Jimin,Park Jimin"

"Memnun oldum. Bende Jeongyeon,Yoo Jeongyeon"

"Bende memnun oldum Jeongyeon"

Telefonuna gelen mesaja baktı ve ofladı.

"Gitmem gerek Jeongyeon,hoşçakal. Şey telefonunu verir misin?"

Tereddüt etsemde verdim. Numarasını telefonuma kaydetmişti.

"İstediğin zaman arayabilirsin. Sen ararsan her zaman açarım"

Kafa salladım. Arkasını döndü ve yürümeye başladı. Burada tek başıma durmanın saçmalık olduğunu düşündüm ve bende eve doğru yol aldım. Parktan çıkana kadar nedense aklımda hep aynı cümle vardı. 'Sen ararsan her zaman açarım'