Ανάβω πάλι ένα τσιγάρο.
Η σκέψη μου τρέχει πάλι σε σένα.
Η μορφή σου έχει κατακλύσει το είναι μου...πάλι...
Θυμάμαι το βλέμμα σου.Αυτά τα μάτια σου ,μόνον αυτά μιλούσαν ασταμάτητα,έβγαζαν κραυγές.
Κι αυτή η ανάγκη να σε αγγίξω,ακατανίκητη.Σαν να μην υπάρχει κανείς και τίποτε άλλο,μόνο εμείς.
Μαύρο το σκηνικό γύρω μας,μαύρες κουρτίνες τα κρύβουν όλα,τα σκεπάζουν όλα.
Υπάρχουμε μόνο εμείς,οι δυο μας.
Εκεί είμαστε ασφαλείς.
