Annemin "Hazırlan gidiyoruz" kelimesiyle yıkıldım.Nereye gidiyorduk ? Kiminle ? ve Nereye ? Geç olsada bunların cevabını öğrenmeyi başardım.Bazı iş sorunlarından dolayı Ankaraya gidiyomuşuz.Bunu duyunca anneme istemsizce "sen tek başına gidersin"bakışını attığım gibi odamda sessizce ağlamaya başladım.Tabi ağlamaktan sonra gelen tatlı hafif bi uyku üzerine iyice ferahladım.Gözlerimin şişmesi dışında.Daha okula gidip veda etmem gereken arkadaşlarım,arkadaşlarımın arkadaşları ,egolu insanlar,havalı insanlar ve öğretmenlerim var.Aman tanrım beni böyle görmemeliler.Gittiğimde alay edilecek bişey bırakmak istemiyorum.Gitim yüzümü yıkadım.Hafif bir fondetenle hallettim.Kot pantolanum ve salaş tişörtümle tamamen hazırdım.Güçlü görünmeliydim.Hafif rüzgar eşliğinda yürümeye başladım tabi saçlarımın ağzıma girmesi kadar berbat bişey yok hele ki rüzgar tersten esiyosa.Ah tanrım neydi benim bu genç yaşımda başıma gelenler.Neyse ki saçlarımın hepsi ağzıma girmeden okulun kapısından attım içeri kendimi.Okulda loş bi ortam vardı bu beni rahatlatmıştı.Anaokulunun yanından geçerek patetes kokuları alaraktan geçtim yanlarından.Ah ben gereçekten okulumu seviyordum.O anda beni rüyamdan uyandıran hababam sınıfı zil sesi oldu irkildim etrafımı süzdüm.Yakın arkadaşlarımı arıyordu gözlerim.Neyseki yanıma gelidler herşeyi anlattıktan sonra gözlerimin dolduğunu hissettim.O anda bütün hislerim kayboldu Yukarı baktım gözlerimde ıslaklığın gitmesi için ama yapamıyordum.Neydim ben hı ? Kimseyi üzme hakkım yok? Gitmeliyim burdan.Ağlamaklı gözlerimle sarıldım hepsine.Sonra direk eve fırladım.Biraz uyuduktan sonra plan yapmaya başladım ne yapacaktım ? arkadaş edinebilecekmiydim ? beni seviceklermiydi? her şeyi bırakıp "Allahım inşallah kızlara yaranmak için Metallica dinleyen tiper yoktur" diye düşünmeden de edemedim. Annem biletleri almış Pazar akşamını bekliyordu bense kendimden habersiz bi biçimde hayatımı düzene sokmayı ...
