Yarımlar, Yarınlar ve Denemeler

Siyah Beyaz Ve Çok Renkli Anılar

Bu yazı okulumuzun çıkarttığı adı  "APERION" olan dönemlik derginin ilk sayısı için özel olarak yazılmıştır ve tamamen bana aittir.  

2017

Elimde toplu şekilde bir fotoğraf destesi var. Bu fotoğraflar farklı birer hayatı anlatıyor. Çoğunluğu bir grup insanla dolu çok sıradan fotoğraflar gibi duruyor hepsi. Sanki elimizdeki şu akıllı telefonlarla bir saniyenin altındaki hızla çekilebilirmiş gibi. Birkaçı Agfa ile çekilmiş. Bilenler için dönemin en iyi ve şu zamana göre retro sayılabilecek bir fotoğraf makinesi. Çıkaramadım neresi olduğunu fakat Manhattan gibi gözüküyor. Bir yolcu vapurundan çekilmiş gibi, araya da bir başka fotoğraf makinesi kaynamış. Bu fotoğraflar çok basit görünüyor bakana fakat bazen bakmak yerine görmek lazım. Düşünmek ve merak etmek... O zamanlar fotoğraf dediğimiz bu şeyler o kadar değerliydi ki insanlar anılarını ellerine almak, dokunmak ve hissetmek için stüdyo stüdyo dolaşırlardı. Elimde bir resim daha var mesela. Beyoğlu'nda Foto Vasıf'ta çekilmiş. Tüm adres elimde olmasına rağmen bu stüdyo adına hiçbir şey bulamadım. Beyoğlu'nun bu kargaşası Foto Vasıf adına hiçbir şey bırakmamış ne bir isim ne bir bina ne de bir tabela. Bu da bana her zaman teknolojinin siyah beyaz olduğu dönemlerin bir değere sahip olduğunu hatırlatıyor. Çünkü insanlar siyah ve beyazken çok güzeldi ve özeldi. Çirkinlikler bir fotoğraf için uçup giderdi, işte insanlar o bütün sefil hayatlarına rağmen sadece bir dakika için özel hissedebilirdi. Eskiden böyleydik. Eskiden özel ve sadeydik; dünyanın kaosuna karşı gelerek küçük bir merceğe gülümserdik. Takım elbiselerimizi giyer, ekoseli diz altı elbiselerimizle dolaşırdık. Siyah beyazken o kadar güzeldik ki, anlaşılamazdık. Şimdi ise dünyamız daha renkli, daha şımarık ve daha fazla. Teknoloji bizi doyumsuz hale getirdi. Artık anılarımızda kalan yaşantılar yerini doyumsuz makinelere bıraktı. Şimdi ise anılarımız on yıllar için değil saniyeler için değerli gözüküyor. Değer denilen şey de kendini makinelerin tutsağı haline getirdi. Biz siyah ve beyazken daha mutluyduk, melon şapkalarla daha özgündük. Anılar makinelere fotoğraflar ise tozlu raflara kaldırıldı. Daha basit ve kolay yaşam için artık standartlar seviyesinde yaşayan insanlara dönüştük. Biz artık çok renkliyiz, daha basit ve daha kolay yaşıyoruz hayatı. Biz artık herkesin sahip olmak istediği ve uğruna her şeyini satmak istediği teknolojiyiz. Fakat biz artık ne siyah-beyazız ne de özeliz, biz sadece daha köleleştirilmiş ve en iyisine sahip olmak isteyen çok renkli insanlarız.