Faded

The beginning

Aiko's POV

Hi, I'm Aiko Rachelle Tao, half Japanese and half Filipino but I was born in Philippines, 4th year high school na pero sa henerasyon namin ngayon tinatawag na kaming Grade 10 and I'm 16 years of age. I always get bullied in our school even noong bata pa ako like in my kinder level. Now isa akong transferee sa isang school which is St. Victoria School and weeks na akong nag-aaral sa school na 'to pero binubully pa rin ako I think wala na talaga akong pag-asa na makahanap ng bagong school na walang mang bubully sakin hays this generation nga naman talaga. Sa totoo lang nasasaktan na ako I want to end my life soon pero I always think of my parents. what if wala na ako? sino na mag aalaga sa kanila when they get older? diba ang sakit isipin nun? Iiwan mo sila na wala ka man lang nagawa na ikaka proud nila because of them bumabangon ako to fight. I'm walking in the hallway right now straight lang yung tingin ko because I can sense people are staring at me and naririnig ko silang nag gogossip. I wonder that what did I do to them para ganituhin nila ako. Hays! Natatanaw ko na room ko and papasok na sana ako ng may...

"Ouch.." I whispered in myself. May tumulak sakin and my eyeglasses are gone tumalsik ata nung pag tumba ko. Naka upo pa rin ako galing sa pagkatumba ko malabo paningin ko without my eyeglasses I heard students are laughing at me na para ba akong clown hindi naman ako nagpapatawa but why are they laughing at me?!

"Nerd! Ugly! Thin!" Yan ang binabatong mga salita ng mga students sa akin while I'm still sitting on the floor. I want to cry but I can't mas lalo lang nila akong pagtawanan. Kahit diko sila masyadong nakikita but I can't stand this anymore. Tatayo na ako and I will punch this guy na dinuduraan ako na nasa harap ko lang. Heto na susuntok na ako...

"Aaaaah!!!!" Sigaw ko while sumuntok and nakapikit ako. Pero wala akong na feel na may tinamaan ako.
*BOOGSH!!!* tunog ng pagbagsak ng isang katawan sa sahig. Huh...? Unting-unti kong mawala yung mata ko sa pagpikit at nakita ko yung dumudura sakin kanina na hinimatay at may dugo sa ilong and everyone gasp. Wow! Nagawa ko ba yun?! HAHAHAHA! tatalikod na sana ako para stay cool kahit wala yung eyeglasses pero nabangga ako sa chest ng isang lalaki. Awww. Umatras ako onti at tinignan ko ang mukha ng lalaki hindi ko masyadong maklaro mukha niya kaya nilapit ko mukha ko sakanya nag tip toe ako and nung nakita ko mukha niya nagulat ako!!! So it wasn't me who punch that bastard kanina tss. Napa atras ako ng sobra sobra and I saw all the students na paalis na kasi nag ring yung bell and yung lalaki kanina na nahimatay pinabayaan lang dun. See walang pakealam mga tao ngayon ang gusto lang nila tumawa at mag picture ganun. I still don't find my eyeglasses how can I move without it tinignan ko si Nathan yung sumuntok sa lalaki andun lang siya nakatayo na may parang hawak pero hindi ko alam kung ano kasi malabo. So lumuhod ako at hinanap ko eyeglasses ko.

"Hey!" Tawag ni Nathan. Hindi ako lumingon kasi busy ako kakahanap sa eyeglasses ko and hindi din hey pangalan ko.

"Weak girl.. or uhmm.. hmmm miss na lang eyeglasses mo nasakin. Oh heto." Sabi niya sabay sabit ng eyeglasses sa mata ko. Yeeey!! Clear na ulit paningin ko! Clap clap clap!

"Tss." It was Nathan. Kaya lumingon ako sa kanya
"Arigatuo." Sabay bow ko sakanya. Oops! Wala pala ako sa Japan hihihi
"We're here in Philippines wala tayo sa ibang lugar" sabi niya
"Sorry." Sabay bow din sana kaso pinigilan niya ako kasi hinawakan niya ako sa both shoulders ko. Ngayon lang may humawak sakin.
"You're face turns to red" sabi niya sakin. Napa yuko nalang ako. Bat ba ako kinikilig may humawak lang kinilig na ako napakalandi ko naman shet! Inangat niya ulo ko.
"Weak girl late ka na anong gagawin mo?" -Nathan. Napahinto ako sa sinabi niya tatakbo na sana ako papuntang room ng pigilan niya ako.
"Bakit?" Tanong ko.
"Tatakasan mo ako ng walang bayad?" -Nathan. What?! Ano pinagsasabi neto. Oh no! I'm in trouble..
"A-ano ibabayad k-ko sayo?" Shet why I'm stuttering? I'm too obvious na kinakabahan ako.
"Cutting" -Nathan. Huh...?
"...." -me. I gave him a what look.
"Tara cutting tayo and libre mo ako ng pagkain sa labas" sabi niya na naka smile. Phew! Yun lang pala eh libre lang pal... What?! Cutting?!!! Sa labas?!!! Hindi pa ako sumagot ay hinila niya na ako
"N-n-no.. pleaseee? N-nathan hindi ako m-marunong mag cutting" sabi ko sabay napahinto siya I mean kami.
"How did you know my name? Di ka pa nagcutting? Hahaha edi masaya to!!" Sabi niya sabay hila ulit. Shet buti naka P.E uniform ako ngayon.

Nathan's POV
Hahahaha! Yes na libre ako ng pagkain ngayon! Whoo! Kumakain na kami ngayon sa favorite pagkainan ni lola andeng's eatery. So ayun nga sa maniwala kayo sa hindi binuhat ko tong babaeng ito sa bakud. Ambigaaat! Mas napagod pa ako kaka buhat sa kanya. Nabutas pa jogging pants niya HAHAHAHA! Sa pwet pa banda HAHAHA! Nakita ko panty niyang may tatak na teddy bear eh. Pft! Kaya pinahiram ko nalang jacket ko sakanya. Weak girl talaga to. Tapos na ako kumain tapos siya hindi pa. Mas matakaw pa sakin to eh tinignan ko lang siya habang kumakain. Mukha nga siyang nerd hmm paano niya kaya nalaman name ko? Di bale na pogi naman kasi talaga ako hahaha! Tapos na din siya kumain na realize ko wala sa ayos buhok niya tapos may kanin pa siya sa labi kaya inayos ko buhok niya at tinanggal yung kanin. Kawawa naman to. Ako na nga magbabayad lahat.

After namin umalis sa kainan pumasok ulit kami sa school saktong uwian na. Kukunin nalang namin mga bag namin. So pa akyat na kami sa bakud na una ako para sasaluhin ko nalang siya nang tumalon siya na di pa ako ready natumba kaming dalawa taena nakapatong siya sakin. Shet si manoy ko naramdaman ko kasi ang ano niya sa ano ko. Feeling ko aano na to kaya tumayo na agad ako.

"Salamat pala sa pagsama sakin yun na yung bayad mo sakin." Sabi ko sakanya
"Okay po. Salamat!" Sabi niya buti naman di na nag japanese to.
"Nathan Rodriguez. Pure Filipino walang halo pero pogi pa rin" sabi ko sa kanya na naka smile
"Okay" reply niya. Luuhh sungit neto ah. Nakipagshake hands na lang ako at umalis.

Aiko's POV

Pinagmamasdan ko lang siyang umalis pagkatapos niyang makipag shake hands sakin. Whyyy? Grabe yung kanina bakit ganun sa isang araw lang madami ng nangyari huhuhu may nakakahiya, awkward, kilig at sakit.

Flashback

"Hoy ikaw haponesa bilisan mo namang umakyat ampayat payat mo tas sobrang bigat mo pala! Ano ka bakal?" Reklamo ni Nathan sakin

"Sorry, malapit na akong maka akyat hihihi" sabi ko ng mai-angat ko yung isang legs ko tapos biglang
*CREEEEKK!!*
Oh no! No no no no nooooooo!!!! Kaya ginawa ko hindi ako gumalaw at tinakpan ko lang mukha ko para akong statwa dahil sa nangyari. Fvck why is this happening to me? Ang malas ko na talaga. *facepalm* later on naramadaman kong may bumalot sa waist ko and when I uncover my face nakita ko ang jacket ni Nathan naka tali sa waist ko para matakpan yung butas ng jogging pants ko sa pwet. I know namumula na naman ako kasi umiinit mukha ko eh hihihi anlandi! Tinuloy ko na ang pag akyat sa bakud at naging successful naman.

End of flashback

So yun nga yung nakakahiya na nangyari kanina and after that yung pinaka awkward na moment ay..

Flashback

Tapos na kumain si Nathan ako nalang hindi pa kaya binilisan kong kumain alam kong ang haggard ko ngayon hahaha ikaw ba naman umakyat sa bakud. Tumingin ako kay Nathan naka tingin lang siya habang kumakain ako kaya binalik ko nalang ulit yung tingin ko sa pagkain ko after that bigla niyang inayos buhok ko and may kinuha siya sa labi ko, awkward. Nang natapos na ako kumain tumayo na kami para magbayad na rin ako nagulat nalang ako na siya na ang nagbayad sa pinagkainan namin and tumingin siya sakin tapos nag smile siya sakin na sobrang sweet. I feel my heart's beating fast and ngayon lang ako nakaramdam ng ganito sa 16 years of existence ng buhay ko ngayon lang talaga ako nakaramdam ng ganitong feeling.

Heto na naman kami aakyat sa bakud para pumasok na sa school kasi naiwan namin mga gamit namin sa room at saktong uwian na. Naunang umakyat si Nathan at naka baba na siya ako naman naka akyat na kasi mabilis nalang umakyat pag galing sa labas kasi may patungan. Nung nakita ko si Nathan na nasa baba na tumalon agad ako sa kanya pero I'm so stupid di pa pala naka ready si Nathan kaya natumba kaming dalawa at napa ibabaw ako sakanya, awkward. Tas bigla siyang tumayo.

End of flashback

Awkward and kilig hays ewan ko na sa puso ko! Isang araw ko pa nga lang nakasama yung lalaking yun at napaka rupok ko na. At ang masakit na nangyari ngayong araw ay nung nagpaalam na siya di niya alam pag tumalikod na siya di niya na ako makikita sa school na to everyday. Masakit kasi diko na mafefeel lahat ng nararamdaman ko ngayon. Sabi niya pa nga wala daw siyang halo pure Filipino daw siya. Waw! Beh bakit ang pogi niya? Parang may lahi. Hahaha! Ewan ko na. Umalis na rin ako at kinuha yung bag sa room ko. Swerte ko wala ng tao sa room nagsiuwian na sila.
*beep! beep!*

"Dito na sundo ko..." sabi ko sa sarili ko ng mahina. Bago ako pumasok sa sasakyan tinignan ko si Nathan na nasa malayo na kasama niya mga barkada niya at ang saya niya. Hays. Bakit ngayon lang kita nakilala.