Time Breaker

#1

Susmak bilmeyen robotum Carla, yine beni sabahın köründe uyandırdı.

"Yeter artık Carla, sana beni uyandırmamanı söylemiştim."
Dedim sinirle.

"Ah, pardon efendim, uyandırmamı istediğinizi sanmıştım." dedi üzgün görünüyordu.

"Carla, bana efendim demene gerek yok sadece Hayley yeterli." dedim gülümseyerek.

"Peki efen- Hayley."

"Olamaz! Polly ile buluşacaktım ve geç kalacağım iyiki uyandırmışsın, hadi Carla hemen hazırla beni."

Patenlerimi giyip son hızla Polly ile buluşacağımız yere gittim. Polly'de patenlerini giymiş beni bekliyordu, çok sıkılmış gözüküyordu.

"Polly çok üzgünüm, umarım çok bekletmemişimdir. " dedim mahçup bir şekilde.

"Evet çok beklettin ama sorun değil." dedi gülümseyerek.

"Ah iyi o zaman, hadi göle kadar yarışalım."dedim.

"Peki ama dikkat et Hayley. Benim patenlerim son model."dedi kendinden emin bir şekilde.

"Sen de dikkat et Polly unutma benim babam bir mucit."dedim gülümseyerek.

İkimizde son hızla gidiyorduk bir yarış içerisindeydik ondan öndeydim.
Tam göle gelmişken frenleyemedim ve göle doğru uçtum. Sırılsıklam oldum ama en azından yarışı kazandım.

"Hayley durma konusunda çalışman gerekiyor."dedi

"Biliyorum, biliyorum ne kadar sakar olduğumu biliyorsun."dedim, suyla kaplıydım.

"Olamaz, Hayley bugün bilim fuarı vardı. Geç kalacağız." dedi Polly tedirgince.

"Ah olamaz sırılsıklamım hemen Carla'ya haber vermeliyim."dedim bir yandan da kıyafetimin suyunu sıkıyordum.

"Hayley, benim robotum Sarah hemen yakınlarda o gelip sana benim kıyafetlerimden giydirebilir."

"Teşekkür ederim Polly sürekli hayatımı kurtarıyorsun."dedim ona borçlandım.

"Ben değil, robotlarımız sayesinde. Sonuçta 2078 yılındayız. Düşünsene 2010lu yıllarda robotlar yokmuş hayat çok zormuş annem anlatmıştı ona da büyükannem anlatmış."

Polly'nin robotu bana kıyafet verdikten sonra bilim fuarına gittik. Sürekli zamana karşı yarışıyoruz, sanki zaman bize karşı gibi.Tek tek projelere not veriyorlar kimisi gelişmiş alet kimisi pekte güzel değil. Polly çok güzel bir icat yapmıştı. Ama ona düşük puan vermişler. Bence gayet güzel ve kullanışlıydı, her kadına lazımdı. Sıra benim icadıma geldi.

"Evet bayan Hayley icadınızı tanıtabilirsiniz."dedi baya ciddiydi.

"Ee şey benim icadım bir paten. Tekerlekleri kırılmaz camdan yapıldı bu sayede daha hızlı gidebiliyorum.Tabii babamdan çok az yardım aldım. Patenin yan tarafında bir düğme var bu düğme patenin arkasından ateş çıkmasını sağlıyor.Ve son olarak patenin tamamının özel bir yapısı var bu sayede paten ne hasar alırsa alsın hiç eskimiyor."dedim çok tedirgin olmuştum.

"Bayan Hayley on altı yaşındaki bir genç kıza göre icadınız gayet güzel fakat bunun geliştirilmesi gerek. Not vermeden bunu bir düşüneyim." dedi.Sesinde umut vardı.

"Çok teşekkürler bayan Marry."dedim gülümsüyordum.

Polly bir köşede üzgün duruyordu. Onun için üzüldüm, icadı için çok uğraşmıştı.

"Hey Polly! Üzülme artık bence senin icadın gayet güzeldi."

"Boş versene benim hiçbir yeteneğim yok." dedi ağlamaklı ses tonuyla.