Bajka o dwóch sercach

Bajka o dwóch sercach [one-shot]

Były raz sobie dwa serca. Jedno gorące, pełne zapału i odwagi, drugie zaś strachliwe, nieśmiałe i nieufne.
Pierwsze serce nie bało się życia. Czerpało z niego pełnymi garściami. Nieraz zakochiwało się tak mocno, że po bolesnym rozstaniu długo leczyło swoje rany. Ono i jego postępowanie były obiektem drwin nieufnego serca.

- Jak możesz być takie głupie?! Dzisiaj płaczesz, a za kilka dni znów się zakochasz bez pamięci. Ponownie zostaniesz złamane.

- To prawda, że teraz cierpię – odparło gorące serce – ale przynajmniej poznałem smak miłości. Kto nigdy nie kochał, ten nie żyje.

Tchórzliwe serce nie mogło tego zrozumieć. Widząc, przez co przechodzi jego towarzysz, postanowiło się nie zakochać.

- Przysięgam, że nigdy nie będę kochać. Nikt mnie nie zrani ani nie porzuci.

Mijały lata a nieufne serce obawiające się cierpienia i bólu, jakie mogła nieść ze sobą pierwsza miłość, pozostawało obojętne na czułe prośby innych serc. Nikt ani nic nie mogło przebić się przez mur nieufności, jaki wokół siebie roztoczył.
Pod wpływem upływającego czasu serce stawało się twarde niczym z kamienia. Czasami rozpalała go tęsknota za ciepłem przyjaznego uczucia od drugiej osoby. Jednak strach przed cierpieniem okazał się silniejszym od samotności.

Po wielu, wielu latach znalazł się śmiałek, który wytrwale dzień po dniu rozkruszał mur nieufności otaczający strachliwe serduszko. W końcu udało mu się przecisnąć przez wąską szczelinę. I co zastał w środku? Małe, skurczone, drżące ze strachu serce. Uwięzione przez tak długi czas, pozbawione czułości i miłości stało się zdziczałe oraz niezdolne do kochania.