Andromeda

4. Bölüm

Hafta sonu olmasına rağmen kitabevine gitmek için çıktım evden.Neredeyse 1 haftadır gitmemiştim,1 haftadır şiirleri defalarca okumuş her kelimelerini hafızama kazımaya gayret etmiştim.Şimdi bir yeni şiir daha almak için sabırsızlanıyordum.

Hamza'nın verdiği iki şiiri de mırıldanarak kitabevine geldim.Sihirli dünyamın kapısının önünde durup Hamza'nın raflara kitapları dizişini izledim bir süre.Sanki her kitap kırılacak narin bir şeymiş gibi özenle diziyordu.Onu izlerken mutlu oluyordum,Hamza bana iyi hissettiriyordu hem de hiç haberi bile olmadığı zamanlarda.

Kapıyı açıp içeri girdiğimde Hamza bana döndü.Benim geldiğimi görünce sevinçle ışıldadı gözleri.Bir an bu parıltı yeryüzündeki bütün ışıkların kaynağı sanki diye düşündüm ama bu düşünce zihnimin sınırlarını aşamadı.
-"Nerelerdesin?" diye sordu Hamza.
-"Verdiğin şiirlerle meşguldüm.Bütün kelimeleri aklıma kazımak gibi bir isteğim var,zaman alıyor.'' diyip gülümsedim ona.
-"Aklına değil tam da buraya kazımanı istiyorum.'' diyip elini kalbinin üzerine götürdü Hamza sonra da devam etti:
"Şiirler aklın değil kalbin eserleridir Yıldız."
-"Senin de kalbinin bir eseri var mı?" diye sordum ve elimi çocuğun kalbinin üzerinde duran eline bastırdım.Meraklı görünmemek için debeleniyordum ama cevabını ilk günden beri merak ettiğim bir soruydu bu.Aynı zamanda ona ilk dokunuşumdu da.
-"Sana bugün de bir şiir vereceğim ama önce bunu haketmeni istiyorum,hadi bugün yeni kitaplar geldi bana yardım et de sana daha fazla vakit ayırabileyim." diyip sorumu duymazdan geldi.

Yardıma ihtiyacı olduğu aşikardı çünkü her şey her yerdeydi.Hep düzenli gördüğümüz o kitabevlerinin bir de iç yüzleri vardı.Hamza'yla kitaplar dolusu kolileri tek tek açıp raflara dizmeye koyulduk.İlgimi çeken her kitabı derin merakla incelerken Hamza merakımı gidermek adına kitaba dair şeyler söylüyordu.Onun neredeyse her kitabı biliyor oluşuna hayran kalmıştım.
-''Bütün kitaplar hakkında nasıl bu kadar şey biliyorsun?'' diye sordum hayranlığımın sesime yansımamış olmasını dileyerek.
-"Çünkü okuyorum Yıldız ve biliyor musun yeryüzündeki bütün kitapları okuma,bütün şiirleri ezberleme istediğim var.''
-''Bu imkansız,yeryüzünde daha yüzlerce kitap var.''
-"Benim de daha yaşayacağım yüzlerce günüm var.''
Bu fikir nereden bakılırsa bakılsın benim için olanaksızdı.

Şiir kitapları hariç diğer bütün kitaplar raflara dizilince kitabevi daha düzenli bir görünüme kavuşmuştu.Şiir kitaplarını bilerek sona bırakmıştım çünkü konuşacağımız şeyler olduğuna emindim.Hamza koliden çıkardığı her şiir kitabını özenle rafa dizdi.
-"Bana bir dize oku,seni bir ömür severim ben.'' dedi birdenbire.
Bugüne kadar şiirlerle ilgilenmediğim için kızdım kendime,ne yazık ki Hamza'nın bana verdiği şiirlerdeki dizeler dışında tek bir dize yoktu ezberimde.Okuyamadım.Onun yerine;
-"En sevdiğin şair Cemal Süreya mı?'' diye sordum.
-"Ben tam bir İkinci Yeniciyim.Onlarla yaşarım hep.İkinci yeni bir hayat keşfettim onları okurken.''
-"Şiirlerin aklın değil de kalbin eserleridir görüşün de sanırım İkinci Yeni'den kaynaklı.'' dedim.
-"Aynen öyle.Şiirler hislerin kalbe dökülmesidir,hisler de kalbindir Yıldız."

Şiirler hislerin,hisler de kalbindir.

Camdan bakınca havanın kararmakta olduğunu gördüm.Kaç saattir burada olduğumu bilmiyordum.Burada,Hamza'nın yanında zaman kavramı anlamını yitirmişti.
-''Gitmem gerek.'' dedim çocuğa.
-"Zamanın nasıl geçtiğini anlamadım sanki koşar adım ilerledi'' diyip gülümsedi çocuk. ''Teşekkür ederim Yıldız,yardımın için.''
Bu gülümsemenin bile benim için yeterli bir teşekkür olduğunu söyleyemedim çocuğa.
-"Ne zaman istersen.'' diyebildim sadece.
-"Bu da sana borcum." diyip sararmış bir kağıt uzattı karşılık olarak.
Kağıdı alıp kitabevinden çıktım.Sokağın başına kadar tutabildim kendimi sadece sonra da bu sefer hafızama değil de kalbime kelimeler kazımak için açtım kağıdı;

"Ben nerde bir çift göz gördümse
Tuttum onu güzelce sana tamamladım
Sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu
Bir bunun için yaptım

Sen belki de bir resimsin ne haber
Kırmızı bir Beykoz'un yanında duruyorsun
Yapın bir de ağaç yapmış yanına
Dallarına konsun diye kelimelerin."

Kağıdı alıp göğsüme bastırdım,şiir her kalp atışımda yaşasın,dizeler her atışla beraber duyulsun diye yaptım bunu ben de.