Bendeki SEN.

KAVGA!!??

Acaba okula gitsem miii gitmesem mii?! Ya pof. Ben ne yapıcam şimdi. Hazal benim ağzımı burnumu ciddi ciddi kırar yani. Gerçi o kadar erkek var okulda herhalde biri ayırı kavgayı. Aklıma Ayaz geldi. Aman o bulaşmasın kavgaya falan. Ayırıyım derken iyice kızıştırır ortalığı. En iyisi gidiyim ben okula bi şekilde Hazala görünmeden kaçarım sınıfa. Okulda fazla tanınmamak için hiç giymediğim bol bi kot pantolon bol bi tşört spor ayakkabı ve kapşonlu bi hırka giydim. O kadar korkuyorum anlayın artık.Hemen evden çıktım. Kahvaltı yapmadım tabi ramazanda ne kahvaltısı. Hırkanın şapkasını kapattım. Okula geldiğimde titremeye başladım. Erkek gibi göründüğüme yemin edebilirim. Kimseye görünmeden okula girdim. Merdivenlerden çıkıyordum. Arkadan bi ses geldi. Ben bu sesi tanıyorum sanki.

“Doğu. Bi bakar mısın?“

Tabi yaa. Bu Ayaz. Sesimi kalınlaştırmaya çalışarak

“Karıştırdın herhalde. Ben Doğu değilim.“

Ayaz bana yaklaşmaya başladı. Ve bende koşmaya başladım. Ayaz dur napıyosun! Koşma. Aaağğhh. YONTULMAMIŞ ODUUN. Kahraman‘ın ayağına takılıp yere düştüm ve şapkam açıldı. Ve tahmin edin orda kim vardı!? HAZAL!!

“Çok özüğ dileğim Doğu.“ dedi Kahraman üzgün görünüyordu. Ayaz odunu da geldi yanıma. Yere eğildi.

“Ya bi git. Düşcen yine üstüme.“

“Doğu özür dilicektim ben. Dün için. Ve sanırım bugün içinde.“

“Tamam tamam özrün kabul edildi. Yeter ki yaklaşma.“ dedim. Ve Hazal‘ın bana doğru geldiğini gördüm. Dur gelme yaa. ANNECİİM!!! Hazal yanıma geldi. Ben hala yerdeydim. Hızlıca ayağa kalktım. Hazal karın boşluğuma yumruk att- Sanırım ölürum. Ahh bu nasıl bir acıdır. Ben tekrar yere düstüm. Ayaz odunu bizi izliyordu. Beni yerden kaldırmaya çalışırken ayağı takıldı ve owwww. Bu sefer benim üstüme değil Hazalın üstüne düstü. Ayazın sakarlığı ilk defa işe yaradı. Hazal dudağı patlamış bi şekilde yanımızdan gitti. Wuhuuu. Aferim sana Ayazcık. Evet birden çok samimi oldum. Yerden kalktım ve Ayazı da yerden kaldırdım.

“Teşekkür ederim.“

“Şimdi affedildim mi?“

“Bunu bilerek mi yaptın?“

“Neyi?“

“Hazalın üstüne bilerek mi düştün?“

“Hayır. Yine belalar beni buluyo. Mıknatıs gibi çekiyorum belaları. Bu Hazalın abisi falan var mı?“

“Oğuzla ikiz onlar.“

“Ne!“

Ayaz şok olmuş bi şekilde gözlerini bana dikmiş bakıyordu.

“Sence Hazal beni Oğuza söyler mi?!“

“Doğruyu duymak istiyor musun!?“

“Hayır duur söyleme.“

Ve Ayaz koşarak ve çığlık atarak uzaklaşır uzaklaşır...