I. KISIM
Bazen bir şeyleri kaybetmemek uğruna canının acısına dayanırsın . Kaybettiğin şeye bağlıdır , yeri geldiğin de . İçimde kelebekler uçuyor dedirttiren için midir ? yoksa sana senin için herşeyi zorlaştıran birisi için mi herşey.Onunla hayat gayetde akıcıdır , güzel geçer zaman , gülersin , eğlenirsin , sarıldığında 'Huzur' kelimesini tamamladığını düşünürsün . Zaman ilerliyorken yaşananlar birden akla gelen yaşanmışlıklar olur . Acımasızca bir çevren oluşur seni ondan kıskanan herkes bir çabaya düşer . O masum mutluluğu nasıl yıkacağının hayallerini kurar . Sense habersizce sevmeye devam edersin . Bilmiyorsun ki yaşanacak kötü şeyleri yaşanmış bir anı olacağını . Tamamen herşeyi geride bırakarak seversin onu . Onu senden alacak belki bir kişi , belki bir zaman , belki bir şehir , belki bir sokak lambasının altı ? Bilmiyorken sürüklenirsin sonbahar rüzgarının sert esintisinde . Bir o yana bir bu yana yalpalar seni yaşayacakların . Umudun , gülüşün , ellerini tutuşun ve iki kelimede arkana koyduğun o koskoca dünyan herşey içtenlikle gider yavaş yavaş senden . Bittiğini dile getirince birden sesin alçalır , gözlerin dolar , hızlanır kalp ritimlerin ellerin ayakların kesilir , şiddetlenirsin bittiğine değil bitirene hayatını verdiğin Herşeyim dediğine kızarsın . Hafiften sakinleşirsin anlamaya başlarsın , artık sizin aynı gökyüzüne bakan AYRI YILDIZLAR olduğunuzu . Eve gelirsin kanepeye uzanırsın ve herşeyi düşünmek için derin bir uyku molası verirsin .
