-"Έφτασε η μεγάλη στιγμή. Τώρα αυτό που θέλω από εσένα Bethαny είναι να μην φοβάσαι και να ακολουθήσεις ακριβώς τις οδηγίες μου. Εγώ θα βγάλω τις γάζες και εσύ θέλω να περάσεις τις παλάμες μπροστά στα μάτια σου και μόλις βγάλω τις γάζες,σιγά - σιγά να τραβήξεις τα χέρια σου και να ανοίξεις τα μάτια σου,σιγά,σιγά,σιγά. Έτοιμη;"
Κουνάω διστακτικά το κεφάλι. Φοβάμαι. Αγχώνομαι.
Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά...Ενθουσιασμός; Μπα δεν υπάρχει.
Άγχος και τρόμος επικρατούν.
Νιώθω το χέρι του πάνω από τις γάζες. Σιγά αφαιρεί την μία.
-"Βάλε το χέρι σου."μου λέει και το κάνω.
-"Και το άλλο."
Ξανα το ίδιο.
Οι γάζες είχαν ξεκολλήσει.
Και τώρα είμασταν στο τελικό στάδιο σωστά;
Βγάζω σιγά - σιγά τα χέρια μου και μετά ανοίγω τα μάτια μου.
Αργώ λίγο να το κάνω. Νιώθω την αγωνία και το άγχος όλων εκείνων που βρίσκονται εδώ μέσα.
Η μητέρα μου,ο πατέρας μου και οι δυο γιατροί.
Αποφασίζω να βγάλω σιγά σιγά τα χέρια μου.
Μένω λίγο εκεί με τα μάτια μου κλειστά.
Τα ανοίγω διστακτικά.
Ήμουν χαμένη στο κενό ακόμα..
Τα μάτια μου βουρκωνουν.
-"Δεν βλέπω" λέω απλά,λες και ήμουν σίγουρη για το αποτέλεσμα.
-"Δεν βλέπω,είμαι μια ανίκανη!"λέω νευριασμενη, μη ξέροντας σε ποιον απευθύνομαι.
Αρχίζω να κλαίω.
Ακούγεται το ήσυχο κλάμα της μητέρας μου.
Δεν ήθελα να κλάψει για εμένα! Για μια ανίκανη. Για μια τυφλή.
-" Δυστυχώς δεν το προλάβαμε" Ακούγεται η φωνή του ενός γιατρού.
Σκουπίζω τα δάκρυα που είχαν κυλήσει στα μάγουλα μου.
Σηκώνω ψηλά το κεφάλι.
Μαύρες σκιές και αργότερα Θολές εμφανίζονται μπροστά μου.
-"Μανούλα μου....Μην κλαις για εμένα."
Η θολή εικόνα αρχίζει και παίρνει μια ζωντάνια από χρώματα.
-"Όχι αγάπη μου δεν κλαίω. Θα προσπαθησουμε πάλι και θα τα καταφέρεις."λέει σκουπιζοντας τα μάγουλα της.
Με πλησιάζει και κάθεται δίπλα στο κρεβάτι μου. Γυρνάω προς εκείνην.
-"Αφού εσύ κλαις.."
Πλησιάζω τα χέρια μου στο πρόσωπό της. Δεν θέλω να υπάρχουν αυτά τα δάκρυα πάνω στο ωραίο της προσωπάκι. Δεν θέλω να την βλέπω να στεναχωριεται για εμένα.
Σηκώνει το βλέμμα της. Ένα πλατύ χαμόγελο στολίζει το όμορφο προσωπάκι της.
-"Βλέπεις!" Λέει ενθουσιασμενη.
Γελάει.
-"Βλέπεις."επαναλαμβανει στον ίδιο τόνο φωνής.
-Cleopatra-
------------------------------------
Okayyy,girlss μόνο εγώ έχω ενθουσιαστεί με αυτή την ιστορία;
Ανεξαρτήτως αν την γράφω, θέλω μια τέτοια ταινία να βγει βρε παιδί μου στους κινηματογραφους...Για εμάς τους πιο συναισθηματικους, τους πιο John Green φαν, θα την έβλεπα την ταινία και το βιβλίο θα το διάβαζα ξανά και ξανά.
Δεν το πιστεύω ότι γραφω μια τέτοια ιστορία. 😍😍Σίγουρα θέλω να της δώσετε τόση αγάπη. Σίγουρα θέλω να διαβάσω τα σχόλια σας,την γνώμη σας πάνω από όλα...❤
