Masaya bir sandalye çekip oturdu. Onur tek kasını kaldırıp mavi gözlerini Alçin'in koyu kahverengi gözlerine dikti. " Ne var Alçin?" Gülümseyerek bana baktı. " Ne var biliyor musun, sen dünyanın en körüsün beni göremeyecek kadar hem de." bağırıp yerinden kalktı masadaki kaynar çayı alıp üzerime döktü.
Yanma hissiyle yerimden kalkarken sandalye yere patırtıyla düştü. Tüm kantin bize odaklanirken devam etti. "GÖT HERİF! BİR DE BENİ SAYMIYOR 9KIZ VAR DİYOR!" çığlıkları ardı ardına gelirken göğsüme vurmaya başladı.
Çayın kaynarlığını unutmuştum bile. Bileklerinden tutup onu sakinleştirmeye çalıştım. Elleri durduğunda aşağı doğru yavaşça bıraktı. Havada kalan ellerimi yanaklarına koyup bana bakmasını sağladım. "Alçin sen iyi mısın?" kafasını iki yana sallayarak ağlamaya başladı. Kollarımı etrafına sararken Alçin'in en yakın arkadaşı İpek bize elinde bir telefonla bakıyordu. Yüzündeki şok ifade ise ayrı bir şeydi. Ardından parmağının hareket ettiğini gördüm ve telefonum titredi.
NE OLUYORDU BURADA!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O Ben Değilim!{Texting}~ TAMAMLANDI ~
Short StoryKördüm ben. Birine çarptım. Gökkuşağını gördüm. (NOT: Mükemmel bir hikaye değildir can sıkıntısına başlanmış saçma sapan bir hikayedir.) Kapak şahsıma aittir. 13.07.2018 16.07.2018 (Evet 3gün ndbdbd)
