Wala pang title XD || Discontinued ||

Chapter XIV - Kai

[Dianne's POV]

“I miss you...”

Napatulala ako at nanlaki ang mata. Ramdam na ramdam ko ang tibok ng puso ko. Napakabilis nito. Kagayang kagaya to nung first year high school pa lang ako. Nung niyakap ako ng Bestfriend ko, ng First love ko

May isang butil ng kumikislap na tubig ang tumulo sa mata ko. Di ko mawari kung lungkot ba to, saya o galit.Di ko maintindihan ang nararamdaman ko.

“Zee...” bulong niya sakin. Nakapatong pa rin ang ang baba niya sa balikat ko. Mas hinigpitan niya ang yakap niya sakin.

Diba dapat nagtatatalon na ko ngayon dahil niyayakap ako ng bias ko. Diba matagal ko nang gusto mangyari to, ang makita siya. Pero hindi eh, Hindi ito ang bias ko. Yung sikat kong bias na mukha manyak kapag nagpeperform sa stage. Ito ang bestfriend ko. Ang bestfriend kong inidolo ko. Ang Bestfriend kong iniwan kami. Ang betsfriend kong mahal ko.

“B-bakit?” sa lahat ng gusto kong sabihin. Yan lang ang lumabas sa mga labi ko. Ang salitang bakit.

Bumitaw ako sa pagkakayakap niya. Tumingin ako sa mga mata niyang ngayo'y naluluha na rin.

“Bakit?” ulit ko. “Bakit mo kami iniwan...” di ko maiwasang mabasag ang boses ko. Asan na ang Dianne na naghihysterical sa tuwing maririnig ang pangalan ng bias niya? Asan na siya? Psh! Bat ba ko umiiyak!

Naramdaman ko ang paghatak niya sa braso ko at niyakap ako. Iyak pa rin ako ng iyak. “Bakit...Bakit majong...Bakit mo kami iniwan...D-diba sabi mo walang iwanan?”

[Kai's POV]

Narito kami ngayon sa tapat ng bahay na binigay sa min ng caller na alam daw kung nasaan sila Luhan hyung. Napakasaya namin nang malaman namin na buhay din sila. Napakasaya.

Di namin inaakala na dito pala sila sa pilipinas. Ang bansang takot na takot kong balikan...

Kung bakit ba kasi ako nagvolunteer para pumunta dito.

Nagdoorbell si Sehun at ilang saglit lang ay may bumukas sa pinto. Bumungad samin ang isang babaeng kala mo walang mata at ubod ng puti ang kutis. Anong sinabi ng akin (=.=)