လေရာင္ဟာ အခန္းျပတင္းေပါက္မွန္နဲ႔ထိ
ေတြ႕တဲ့အခါ အလင္းေရာင္တို႔ ျဖာက်ကာ
တစ္ခန္းလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ သြားတယ္......
အခန္းထဲရွိ ခုတင္ေပၚမွာ လူႏွစ္ေယာက္
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လြတ္မွာစိုးသည့္
အလား တင္းက်ပ္စြာဖက္တြယ္လ်က္ရွိသည္။
''Tae!....''
''အင္း.....''
''Tae......''
''အင္း.....ေျပာ!......''
Tae.....''
''ေျပာပါဆို....Jung Hoseokရယ္.......''
''မင္းထက္ငါ အသက္ႀကီးတယ္....Hyungလို႔
ေခၚပါလား....Taehyung.......''
''Hyung??.......''
''အင္း!......''
''အင္းးး......ခင္ဗ်ား ခုတင္ေပၚက် အေပၚေရာက္တဲ့ တစ္ေန႔က်ရင္ ေခၚမယ္.......''
''Kim Taehyung!!!......''
''Haha.....Hahaha......Hahaa....''
Hoseok လွဲေနရာမွ ထထိုင္ကာ Taehyungကို တစ္ဖုန္းဖုန္းထထုေတာ့ သေကာင့္သားက အရယ္ပင္မပ်က္......
''အင့္!......''
႐ိုက္ေနသည့္လက္ကို ဆြဲဖမ္းကာ ေဆာင့္ဆြဲ
လိုက္ေတာ့ Taehyungကိုယ္ေပၚ သူ႔ကိုယ္က
ထပ္လ်က္သား.........
''အ!!......''
''ဘာလဲ!!....အနာေပၚဖိမိပီမလား....အဲ့ဒါေၾကာင့္
ေျပာတယ္ ျဖည္းျဖည္းသက္သာေနပါဆို...
ခုနာပီမလား....ဘယ္နားနာ....အင့္!.......''
မေျပာမဆို ေခါင္း ကိုဆြဲနိမ့္ကာ နႈတ္ခမ္းပါးေတြေပၚဖိကပ္နမ္းရိႈက္လိုက္တဲ့ Taehyung!......
''Tae...Taehyung!....''
''အ..ရမ္း..စကား..မ်ားလာ..တာဘဲ........''
နားနားကပ္ကာ တစ္လံုးခ်င္းတီးတိုးေျပာေနတဲ့အခါ ေလေငြ႕ ေႏြးေႏြးက ပါးျပင္ေပၚတစ္ခါတစ္ရံ ထိခတ္လာေတာ့ ရွက္ေသြးပိုမိရဲ႕.........
သို႔ေသာ္ သူဘာဆက္ေျပာမလဲ ......ေမွ်ာ္လင့္
ေနမိတာေတာ့ အမွန္.......
''Hyungကေလ..........မိန္းမနဲ႔ ပိုပိုတူလာတယ္!!
''
''ဟမ္!..''
''Kim Taehyung!!!......မသာေလး....မင္းေသ
ဖို႔ျပင္ထား!!......''
''အ!..အ!!.....မလုပ္နဲ႔ေနာ္.....စတာေလ.....ကြ်န္ေတာ္ ဒဏ္ရာရထားတယ္ေလ...
မ႐ိုက္နဲ႔ေတာ့....Jung Hoseok!!......ဒီေလာက္႐ိုက္ခ်င္တဲ့လက္ေတြ....ေတြ႕မယ္!!.....''
