Seni Hatırlıyorum!

Bay Granger,fırtınalı bir gecede işinden Godric's Hollow'da ki eve dönüyordu. Bahçeye adım atar atmaz,yan evin bir kısmının yıkıldığını gördü. Hatırladığı kadarıyla orada bir çift aile yaşıyordu,hızlı adımlarla yan bahçeye girdi. Açık kapıdan içeriye girerek salonu boydan boya arşınladı. Yerde ölü bir adam yatıyordu,yan odadan ise ağlama sesleri geliyordu. İçeriye girdi hızla,çocuğun annesi yerde yatıyordu. Kızıl saçları dağılmıştı. Bebek yatağında ise,simsiyah saçlı bir çocuk oturuyordu. Alnında kanlı bir yara izi vardı. Çocuğu kucağına aldığı gibi dışarıya fırladı. Bir an önce eve gidip,karısına haber vermeliydi. Zili çaldı,çaldı..En sonunda karısı açtı,kucağında ki çocuğu görünce gözlerini soru sorarcasına eşine dikti. ''İçeride anlatırım..'' diye geçiştiriverdi.

''.....Bizim bahçeden bile duyuluyordu ağlaması. Ne yapacağız şimdi,bilmiyorum..'' Yerde ki çocuğa dikti gözlerini. Kendi kızları Hermione ile oynuyordu. Kah Hermione'nin saçlarını çekiyor,kah Hermione onu pataklıyordu. Karısı gülerek ikisine baktı,kocasına döndükten sonra konuşmaya başladı. ''Bir ailesi,yakını olmalıdır.  Bana kalsa,kendim bakardım ona. Baksana,ne kadar iyi anlaştılar! Zavallıcık,bir yaşında daha...'' 

Küçük Harry Potter,yerde yeni oyun arkadaşı Hermione Granger ile oynuyordu. ''Clik.'' sesi ile irkildi ikisi birden,Bayan Granger ikisinin resmini çekmişti. ''Foto-af isto-um!'' diye mızmızlandı Hermione,Harry ise tiz sesten rahatsız olmuş olacak ki kafasına vurmaya başladı Hermione'nin.

Gecenin bir yarısı,kapıları çalındı. Bay Granger hızla odasından fırladı. Kapıyı açtı. Şaşkınlıkla karşısında ki adama baktı. Mor yaldızlı,yerleri süpüren bir cüppe giymişti. Yarım ay şeklinde ki gözlüklerinin arkasından mavi gözleri usulca parlıyordu. Upuzun saçları ve sakalları vardı. ''Neye bakmıştınız?'' diye şaşkın ama sakin bir tonda sordu. ''Ah,gecenin bu saatinde rahatsızlık verdiysem üzgünüm..Harry Potter'a bakmıştım.'' Harry Potter,o evden çıkardığı çocuk muydu? ''Siyah saçlı,yeşil gözlü çocuk mu? Ah,uyuyor...getiyorum.'' 

Bir kaç dakika sonra bebekle kapının dibinde beliriverdi. Başka birisi olsa asla vermezdi,ama adam onda garip bir güven uyandırıyordu. Kapıyı kapatmadan önce ''10 yıl sonra kızınızı aramızda görmekten memmun olacağız..'' dedi. Adam aynı şaşkınlıkla kafasını sallayıp,kapıyı kapattı.

~10 yıl sonra~

''Abilerim onu turuncuya döndürmek için bir..-''

Tam o sırada içeriye bir kız girdi. ''Bir kurbağa gören var mı?'' diye sordu. Harry gözlerini büyüttü,şaşkınlıkla kıza baktı. Kızında ona aynı şekilde baktığını gördü. Kız ''Bir şey mi oldu?'' diye sordu,Harry aniden ayağa fırlayıp sevinç nidası koyuverdi. 

''Seni Hatırlıyorum!''