İki insan düşünün, oldukları yer neresi olursa olsun gözleriyle hep birbirlerini arayan, en çok birbirlerinin yokluğunu fark eden. Unuttum deyip günden güne daha çok seven. Başkalarıyla olan ama eksik yanlarının birbirleri olduğunu fark edemeyen iki kişi. Mutluluk yaşanan şeylerden çıkarılan basit paylardır. Mutlu olmak için en başta yaşanması gereken şeyler vardır. Doğru kişi yanlış zamanda gelebilir eğer zamana bırakırsan o zaman sana bu doğru kişiyi geri getiremeyebilir. Sakın üç beş kişiyi kaybetmeyi göze alamayıp kalp ritminizi değiştireni sıradan insanlarla bir tutmayın. Her insanın bedeni vardır, her insana dokunup her insanın teninde aşkı yaşayabilirsin ama her insanı kalbini hızlandırıp göğsünü yakacak kadar sevemezsin. Birbirlerine nefretle bakıp içlerinde aşkı yaşayanlarda var, "imkansız" olarak adlandırıp, her gece imkansızı yaşayanlarda. Göz sevince gönüle laf kalmıyor bir bakıma. Mesafe ölçülebilir bir şey. Bu iki şehir de olabilir, iki adımda. Sevdiğiniz adamla tek mesafeniz bir kadın, sevdiğiniz kadınla tek mesafeniz bir adam da olabilir. Aşk ölçülebilir bir şey değil, aşk ne iki adım tanır ne de iki şehir. Aşk, gözlerin konuşmasıyla başlamışsa ne kadar gizlenilse de bir adamın ya da bir kadının arkasına, atılmaz kalpten o can yakan buluşmalar. Aşk sahip olmanın çok dışında. Zaten zorluk yaşamadan aşkına sahip çıkamazsın. Bir kadından veya bir erkekten ne kadar zor bir engel olabilir ki? Ama iki aşığın tek bir beden olması çok başka bir şey. Sevmekle sevilmek bir tutulmamalı. Sen ne kadar seviliyorsan onun milyonlarca katı sevmelisin onu. Karşılıklı aşka pek inanmam, birde o umut bu devirde olunca pek bir şey ifade etmiyor. Her gün sarıldığınız insan size bir gün sarıldığınız insanın kalp atışlarını yaşatmıyorsa, zamanı hatırdan saymayın. Hatırı var demeyin. Geçmişimiz var demeyin. Sevmek basitlikle başlar zaten, gözler çarpıştıklarında aynı şeyleri fısıldıyorsa ona bir daha dur demek çok zor. Sonrası zor kısmı asıl. Aranızda mesafeler olmasa başka insanlar, insanlar olmasa mesafeler oluyor. İki insanın birbirlerini sevmesi bir çok insanın buna bir şekilde engel olması demek. Kaybetmeyin. Aşk her türlü şirreti yener, unutmayın. Eğer gerçekse aşk imkansız tanımaz. Aşk her iki kalpte de varsa bu gözler her buluştuklarında konuşur, kimse susun diyemez. Gözler her zaman yol buluculardır. Yolun başı da yolun sonu da gözlerdir aslında. Eskiden aşkla baktığına asla nefretle bakamazsın unutma ki nefrette aşktandır. Kimse öyle boş yere o sert kalp atışlarını hissetmez, hissedemez. Yarın öbür gün unutabilecek olsan, bugün neden sevesin ki? Gözlerin bir zamanlar da olsa her yerde onu sormuş onu aramışsa ismini duyunca parıldamışsa bu küçük görülebilecek bir şey değil. İnsanın bedeni oyuncağı olabilir, mantığın nereye gitmeni isterse oraya koşabilir. Ama içinin bedenine söz geçirmesi o kadar zordur ki, git dersin gidemem der kal dersin kalamam. İkinizden birine zarar mı gelecek? Bırakın gelsin. Birbirinizi koruduğunuz sürece kimse zarar veremez. Sizi türlü türlü şeylere alıştıracak olana değil size tüm bağımlılıklarınızı tek kelime etmeden söküp attıracak kadar sizi sevene gidin. Göz göze gelmenin heyecan verdiği, sarılmanın huzurunu tattığınıza gidin. Elinizde tutmadığınız kayıp gidebilir ama elinizde olan da sizi ne kadar sevebilir? Bir kenara attığınız gibi sizi sevemez, onun gibi bakamaz. Onun gözlerinin size yaşattıklarını yaşatamaz. Çok geç olmadan, vazgeçmeyin.
