06.30น.
เช้าวันใหม่ที่สดใสสำหรับจีมิน ร่างบางนอนมองใบหน้าผู้เป็นสามีอย่างเพลิดเพลินในความหล่อเหลาของอีกคน จองกุกยิ่งมองก็ยิ่งหลงใหลยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งหลงรักจนตอนนี้ในหัวใจของจีมินนั้นมีแต่จองกุกเต็มหัวใจ ถึงแม้จองกุกจะเคยทำร้ายหัวใจกันสักแค่ไหนจีมินก็ไม่อาจเลิกรักคนคนนี้ได้
มือเรียวสัมผัสกับปอยผมนุ่มสีน้ำตาลเข้มที่ปกคลุมหน้าผากของอีกคนให้ออกอย่างแผ่วเบา ทุกสัมผัสที่จีมินมอบให้จองกุกนั้นมันช่างอ่อนโยนและนุ่มนวลทุกการกระทำของร่างบาง ทุกสัมผัสของจีมินนั้นมันถูกเติมเต็มด้วยความรักเข้าไปในทุกห่วงการกระทำไม่ว่าจะในเมื่อก่อนหรือตอนนี้ร่างบางก็ยังคงเหมือนเดิม จีมินมองใบหน้าผู้เป็นสามีของตัวเองแล้วก็ต้องหลุดยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอมีความสุขมากที่จองกุกเลิกเกลียดเขาและเข้าใจในเรื่องวันนั้นทุกๆอย่างส่วนในตอนนี้มันเริ่มดีขึ้นทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเมื่อห้าปีก่อนและก็เรื่องของหัวใจ จีมินรู้สึกใจชื่นขึ้นมามากเมื่อนึกถึงคำสารภาพของจองกุกเมื่อคืน ทุกๆถ้อยคำของจองกุกจีมินสัมผัสได้ถึงความจริงใจและหนักแน่นในทุกประโยคที่จองกุกเอ่ยออกมา แต่จะให้เขาใจอ่อนยอมให้จองกุกง่ายๆแบบเมื่อก่อนคงไม่ได้หรอก เขาจะต้องแก้เข็ดคนเจ้าอามรณ์เจ้าคิดเจ้าแค้นคนนี้เสียก่อนแล้วค่อยคืนดีด้วย
".....อย่าคิดว่าเราให้โอกาสแล้วจะหายโกรธน่ะ ยังไงส่ะเราก็ไม่ยอมใจง่ายให้จองกุกเหมือนเมื่อก่อนหรอก...จะเอาให้ช้ำใจตายกันไปเลย...เจ้ากระต่ายบ้า"
ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ยื่นมือไปบีบจมูกโด่งของคนที่นอนหลับอยู่อย่างหมั่นเขี่ยวจนทำให้ร่างหนาที่นอนอยู่นั้นต้องส่งเสียงครางอืออึงในลำคอ
"อื้มม~~"
ร่างบางเริ่มเห็นท่าทีอีกคนจะตื่นร่างบางก็รีบหลับตาลงเพื่อแกล้งเนียนๆให้ร่างสูงจับไม่ได้
YOU ARE READING
END-[KOOKMIN ]- (Painful Iove 'ความรักที่เจ็บปวด')
Fanfiction"อย่าทำให้ฉันเจ็บปวดไปมากกว่านี้ได้ไหม...อึก...ถ้าพอใจแล้ว..ฮือ..ก็ปล่อยฉันไปสักที...ฉันเจ็บพอแล้ว...ฮื่ออ..." - JIMIN "ฉันกลับมา เพื่อเอาคืนคนที่เคยทำให้ฉันต้องจมอยู่กับความเจ็บปวด...จมอยู่กับความมืดมิด...