Hinding-hindi luluha

Prologue & Chapter 1

A/N:Sorry po nagkasama ang prologue at chapter 1 nagloloko nanaman si wattpad parang siya....charot...

PROLOGUE

Ako si Cathline Merry Ventrecent

I'm a campus queen

Nasa akin na ang lahat money,beauty, body and everything that a teen girl wants.

Well I'm not a typical teenager

Never pa akong umiyak kahit nung mamatay na ang mga magulang ko at halos itakwil na ako ng buong mundo.

Flashback*

10 years ago

"Ma mauna na po ako sa sasakyan."

"Sige,anak masyado ka naman atang excited."

"Siyempre ma, birthday ko ngayon kaya kailangang excited talaga ako hihihi!"

Few minutes ago.

"PA,MA san nga po pala tayo pupunta?"

"Sa zoo anak hindi ba't sinabi mo na gusto mong makakita ng mga iba't ibang klase ng hayop?!" -PAPA

"Opo naman pa! Thank you mama,papa"

"Everything just for our daughter"-Mama

"Happy birthday our princess"-mama, papa

"Thank you po hihihi"

I was just a 10 years old back then.Hindi ko alam pero pinagpapawisan si papa habang nagdadrive siya kahit naka-aircon naman kami.

"Pa naiinitan po ba kayo?"

Hindi ko alam kung ako lang ba o parang hindi na daretso ang takbo ng sasakyan namin.

"If something happens just remember that we love you Cathline anak"-Papa

"Ano bang nangyayari Nestor?!"-sigaw ni Mama

Bigla nalang may sumulpot na truck papunta sa direksyon namin.

*trooot!trooot!*

Basta ang huli kong naalala ay niyakap ako nina mama at papa mula sa kinauupuan nila.

*****

Nagising ako at napatingin sa kisame. Ang sakit ng ulo ko.

"Ikaw bata ka dapat ikaw nalang ang namatay"-may lumapit sa aking isang babae.Galit na galit siya, mabuti nalang at napigilan siya ng isang lalaki ,asawa niya ata.

Wala akong maalala kung anong nangyari. Basta agad akong nakauwi sa bahay, nadoon ang isang babae at lalaking matanda mga nasa mid's 40. Lumapit sila sa akin.

"Cathline, apo alam kong wala kang naaalala pero nandito lang kami ng lolo mo para ikuwento ang lahat at damayan ka."ani nung matandang babae.

"Oo apo dito narin kami titira para maalagaan ka namin."

Kahit wala akong maintindihan sa mga sinasabi nila ay tumango ako.Kinuwento nila saakin ang lahat mula sa kung ano ang pamumuhay na meron kami hanggang sa aksidenteng nangyari sa amin.Sinabi rin nila na nagkaroon ako ng amnesia dahil sa aksidente. Sinabi nila na galit ang lahat ng kamag-anak namin sa akin at ako ang sinisisi nila kung bakit nangyari ang aksidenteng ito kay na mama at papa.

Isa lamang akong sampung taong gulang na batang babae para makaranas ng ganitong kalaking problema. Hindi ko alam pero parang kahit gusto kong umiyak ay wala akong magawa ,wala luhang lumabas sa aking mata.