Artifice Project (Part-6)
==================
လြတ္က်သြားေသာခြက္ကို ေနမခ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲ ေအာင္ေအာင္ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။
"ဆရာ....ဘာျဖစ္တာလဲ..."
"ဟမ္...."
ေနမခ သတိျပန္ဝင္လာသည္။စိတ္ထဲမွာေတာ့ဝမ္းနည္းမႈက အတိုင္းထက္အလြန္ေပၚလာသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ေအာင္ေအာင္"
"ဟုတ္ဆရာ...သူကဖာေတာင္ အႀကီးစားေနာ္ဆရာ...သူ႔ကိုေမးၾကည့္ေဒါနကိုသိလားလို႔..."
"ခင္ဗ်ားဒီအေၾကာင္းဆက္ေျပာမယ္ဆို ကြၽန္ေတာ့္ရံုးခန္းကထြက္သြားေတာ့...သြား..."
ေအာင္ေအာင္ေၾကာင္သြားသည္။ေနမခ ဒီေလာက္ထိေဒါသထြက္တာကိုးမျမင္ဖူးေပ။
"ဟုတ္ကဲဆရာ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္ျပဳဦး..."
ေအာင္ေအာင္ထြက္သြားေတာ့ေနမခ အေတြးမ်ားႏွင့္က်န္ခဲ့သည္။သူအရမ္းခ်စ္ရတဲ့စစ္မင္းဆိုတာ ျပည္တန္ဆာတဲ့...။မင္းငါ့ကိုဘာလို႔မေျပာတာလဲဟမ္...၊မင္းဘာလို႔ ငါ့ကိုမ႐ွင္းျပခဲ့ရတာလဲ စစ္ရာ...။
ေနမခ ေတြးရင္းနဲ႔မ်က္ရည္မ်ားကလွိမ့္ဆင္းလာသည္။
အေတြးမ်ားကလဲေရာက္ရက္ခက္ေနသည္။
စစ္ငါစိတ္ထိခိုက္မွာဆိုးလို႔ဖြင့္မေျပာတာလား၊
စစ္ကိုငါအရမ္းခ်စ္မွန္းစစ္သိပါတယ္၊ဒီကိစၥကို ခုခ်ိန္ စစ္ကိုေျပာလိုက္ရင္ စစ္အရမ္းခံစားသြားရႏိုင္တယ္၊စစ္ငါ့အနားကေတာင္ထြက္သြားႏိုင္တယ္၊ငါစစ္ကိုအဆံုး႐ွံုးမခံႏိုင္ဘူး၊ငါ့ဘဝမွာေမတၱစစ္နဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာသူတစ္ေယာက္ပဲခ်စ္ခဲ့တာ၊ငါ့ဆီမေရာက္ခင္ခ်ိန္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကိုငါျပည္ဖံုးကုလာကာခ်ေမ့လိုက္မယ္၊ဒါနဲ႔ သူငါ့အနားေရာက္လာတာဘာေၾကာင့္လဲ၊သူငါ့ကိုတကယ္ေရာခ်စ္ခဲ့ရဲ႕လား....၊ဟား...ငါဘာမွမသိျခင္ေတာ့ဘူး...၊ငါသိတာစစ္ကိုခ်စ္တာပဲသိတယ္...၊စစ္ကိုအဆံုး႐ွံုးမခံႏိုင္ဘုး...၊စစ္ကဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါခြင့္လႊတ္တယ္၊သူငါ့ကိုမခ်စ္ႏိုင္လဲ စစ္အခ်စ္ရဖို႔ငါျပန္ႀကိဳးစားမယ္....။
ေနမခ စိတ္ညစ္လာတာနဲ႔ စစ္မင္းလာႀကိဳတာကိုမေစာင့္ပဲ အိမ္ကိုေစာေစာျပန္လာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
Artifice Project
FanfictionFacebook မွာ ေရးထားတာေတာ့ ျကာပါၿပီ။ page မွာ တင္ထားတာေလးကို wp မွာ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္... အထန္ေတြပါလို ့ ေဝဘန္ေပးၾကပါ..
