×Kalbini Bana Ver!×

Bölüm 1: "Numara"

Sevdiği sarışının numarasını sonunda almıştı, esmer olan çocuk. Zümrüt yeşili gözleri içinde barındırdığı neşeyi, Güneş'in ışıklarını gösterişi gibi belli ediyordu. Sanki, sanki şu an hayatındaki en güzel dakikaları geçiriyordu. Keşke zaman dursaydı da biraz daha ilk mesajını attıği numaranın heyecanını çıkarsaydı.

belki cevap gelmeyecekti. Aslında cevap geleceğini tahmin etmiyordu, sadece kendini mutlu etmek istiyordu.Tahminlerinde yanıldı, esmer. Sarışın görüldü atıp bırakmamış, onun o narin kalbini hafifletecek bir hareketle kim olduğunu sormuştu.

M: "Um, kimsiniz?"

Yutkundu esmer, telefonun öbür tarafında "M" diye kaydettiği kişinin merakını nasıl yanıtlasa diye düşündü. Nasıl yanıtlamalıydı? Titreyen parmaklarını hangi tuşlar için kullanmalıydı? Sarışının sabrını zorlamak istemedi esmer, cevap verdi.

X: "Ben, sana uzun zamandan beri platonik olan birisiyim."

Bekledi bir tepki için, belki de ismini soracaktı? En küçük bir tepki için hazırdı. Bir yandan da sert bir cevap almaktan korkuyordu. Yine de, biliyordu ki onun kalbinin Mikaela'sı o kadar kaba birisi olamazdı.

Yoksa olabilir miydi?

Tabii, o kendi kendini sorgularken kapandı biricik telefonu. Tam kapandığı zaman titredi, sanki kapanmasını beklemişti Mikaela. Uyuz olurdu böyle zamanlamalara. Şifresini girmek için parmakları sırası ile 4 tuşta gezindi, m i k a .

Cevap gelmişti ona, yutkundu ve yavaşça whattsap'tan gelen mesajı açtı. Titreyen parmakları mesajı okuduğu zaman öylece kalmıştı.

M: "Özür dilerim, bir sevgilim var. Yine de arkadaş olabiliriz?"

Kız arkadaş? Tahmin edilebilir bir şeydi bu. Tabii, neden olmasın ki onun bir kız arkadaşı? Kırılmıştı, başka bir mesajla daha karşılaştı zayıflamış kalbi ve kasılmış gözleri.

M: "Yine de, duyguların için teşekkür ederim. Eminim oldukça sevimli bir adın vardır, ismin ne?"

Büyük ihtimal kız sanılmıştı, bu yüzden yazmak için güc topladı.

X: Erkehim, brn şry grkicn."

((YN: Erkeğim, ben şey gelicem. ))

Sarışın şimdiden yazısı bozulmuş olan çocuğun bu hâline istemsizce ufak bir acı hissetse bile, çıktığı birisi vardı. Tamam, ona karşı bir his beslemiyordu ama aldatacak kadar pislik birisi değildi Mikaela.

M: "Üzgünüm, bekleyeceğim."

Bu sırada ise, ağlamaya başlamış olan esmer çoktan 3 arkadaşından yardım istemişti.

Hop, öyle kolay bırakılacağını mı sanıyordu sarışın? İhtimal vardı ama Yūichiro için bu imkânsızdı. İkinci defa hissetmişti bu duyguyu, bırakamazdı. . .

Bölüm sonu.♤

Ehem, haydi bismillah.

İlk bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alabilir miyim? Onun dışında; hatalarımı ve daha iyi olabilecek kısımları belirtirseniz sevinirim. Eğer, hak ettiğini düşünüyorsanız da bir yıldızı çok görmeyin.

Umarım beğenmişsinizdir.