CAI

Simula

Tulala lamang ako sa sahig habang naglalakad sa isang mahabang pasilyo. Tanging tunog ng aking takong lamang ang iyong maririnig. Nang umabot ako sa pinakadulong kwarto bago maghagdan bigla akong napatigil dahil sa isang reyalisasyon

"why did i leave that f*cking room!? I should have fought for my f*cking right! The hell! Ako ang totoong girlfriend! Psh."

Bago pa ko umikot pabalik sa kwartong pinanggalingan ay may humawak na sa aking braso.

"Ai! Let me explain. Mali yung nakita mo. Please dont do this!" pagsusumamo niya.

"right mali nga yung nakita ko. Kase kahit saang anggulo tignan mali na nagmimilagro kayo ng hitad na yon habang may syota ka. And guess what buking na kita. Don't worry Chaz this is the last time that you will see me crying this hard just because of you! Because YOU! IS NOT DAMN WORTH THE TEARS ASSHOLE!"

"SIGE! ETO BA!? SIGE! KUNG ETO ANG GUSTO MO EDI FINE! LET'S BREAK UP! TUTAL PARA LANG NAMAN AKO NAKIPAGRELASYON SA TAONG ROBOT! SA TAONG DINAIG PA ANG YELO SA LAMIG! Di mo ba naisip kung bakit ko to nagawa ha!? KASE NAKAKASAWA NA!! Nakakasawa na makipagrelasyon sa taong kahit kelan di tinatablan ng kasweetan sa katawan. Nakakasawa na dahil ako nalang lagi ang nageeffort. Nakakasawa na kasi kahit kelan di kita nayakap, nahalikan, kahit nga holding hands ayaw mo e. Nakakasawa na Ai na maging boyfriend mo pero parang tropa mo lang kung ituring...  If i dont f*cking worth your tears then you dont f*cking deserve my presence and effort because just like what you said its not worth it."

Nanlalabo ang aking mga mata hanggang sa lumabo ng lumabo ng biglang nagdilim. Hindi ko alam pero parang nagkusang tumaas ang aking kamao tumama sa hindi ko malaman kung ano pauulit ulit akong sumusuntok dahil sa hindi ko malamang galit na namumuo sa aking dibdib kasabay ng Paulit ulit kong naririnig ang kanyang huling mga sinabi. Biglang nagkakaroon na ng imahe ang aking mata. Kasabay ng aking huling suntok ang paglitaw kung ano ba talaga ang aking ginawa. Pinagmasdan ko ang walang malay na si Chaz habang duguan ang mukha. Ako'y nabigla. Mabilis akong tumayo.

Di ko na alam ang gagawin ko. Natataranta na ako kung paano sya masusugod sa hospital upang magamot ngunit kasabay ng aking pagaalala ay ang kaba. Kaba na may makakita. Kaba na kahit kailan ay ngayon ko lang naramdaman. Sa di malamang dahilang ay kinatok ko ng napakalakas ang pintuan sa huling kwarto at akoy dumiretso na sa hagdan pababa Tumakbo ako papalayo sa taong aking minahal na ngayon ay nakahilata at duguan nalamang

"Sorry not sorry chaz."

At simula ng araw na yon ay nangako na ko na wala nang pagkakatiwalaan pang muli. Wala na kong iibigin pa. Wala nang kahit sino ang mananakit saakin. Pagkatapos nito hinding hindi na nila makikita ang mga luhang dati ko pa binaon na ngayon lang ulit nagpakita. Mga luhang unang pumatak dati ng dahil sa sakit at pumatak muli ngayon dahil muli sa sakit. Akala ko naibaon ko ito ng maayos ngunit napatunayan ko ngayon na di pala sapat. Hindi sapat ang lalim ng pagkahukay ko sa pagbabaon nito.

Sinisigurado ko na. Na pagkatapos nito ay wala na silang makikitang emosyon pa saakin. At itutuon ko ang aking sarili sa aking misyon.

I will hide this emotion and i will be Cold As Ice..