SESSİZ FIRTINA

KARANLIK

     Okadar karanlıktıkı odam gözlerimi açsam bile hiçbirşey farketmiyordu uyuyamıyordumda saat baya bi geçti. Ne zamandır oluyor aslında bu geceleri uyuyamıyorum. Önceden korkardım ama artık korkmuyorum daha 7 buçuk yaşındayım bu yıl okula başlıyacağım çok heyecanlıyım. Okula gitmeyi çok istiyorum belki orda bir ailem olabilir. Evet ailem yok benim annem doğum yaptığında babam gelip hastaneden almış bizi ben kundakta bir bebeğim daha, eve giderken trafik kazasında annem ve babam vefat etmişler bense yapayanlız tek başıma kalmışım aileden kimse beni kabul etmemiş. Niye bilmiyorum ama kabul etmemişler iste, sen bunları nerden biliyorsun? Dediğinizi duyar gibim kaldığım çocuk yurdunun müdürü zorlamasam anlatmayacakti fakat ben bayabi zorlayınca anlatti.
     İste benim hikayemde böyle başladı. Doğduğum gün başlamış aslında benim fırtınam yapacağım birşey varmı keşke olsaydı fakat yok peki ben üzülüyormuyum bu duruma tabiyki üzülüyorum. Ama nasip kısmet deyip geçiştiriyorum. Artık burayada alıştım sonuçta doğdum doğalı buradayım burda hiç arkadaşım yok canım sıkılıyor evet çok yanlızım çünkü burdaki herkes eşit fakat ben hem çocuklar hemde görevliler tarafından çok dışlanıyorum. Galiba biraz sakar birazda fazla konuştuğumdan kaynaklanıyor bu.
        Evet bunada yapacağım birşeyim yok ağzımı tutacak halim yoktu heralde dimi herşeye rağmen ayaktayım dimdik geceleri pek uyumam camımı açar rüzgarın sesini dinlerim öylece yıldızlara bakar onları saymaya çalışırım okadar çok yıldız varki ben bu yıldızların içinden bir yıldız seçtim ve o benim yıldızım oldu her gece benim camımın karşısındaydı bazen onunla deli gibi konuşurdum bile bazen rüzgarın sesini duyunca onun sesini çikarmaya çalışır onunlada konuşurdum. Aslında yalnız olmak daha iyidir belkide.