Gene en sevdiğim saatte açtım gözlerimi, saat gece 3:30 bu saati cok seviyorum cünkü benim yıldızım camımın karşısında olur hep bu saatlerde camimin önündeki sandalyeye oturdum yıldızıma bakmaya başladım. Okadar güzel görünüyorduki öyle bir parlıyorduki beni bu hayatta anlayan tek kişiydi o. Onu kaybetmek hiç istemiyorum. Ona çok alıştım doğduğumdan beridir yaz kış hep onu görüyorum dertlerimi ona anlatıyorum.o benim herseyim beni yanlız bırakmayan tek kisi sanırım. Ona çok değer veriyor zaten değerimide sadece o anlıyor.
Bugün günlerden cumartesi herkesin akrabası arkadası annesi babası geliyor bugün hep herkes hazırlanıyor. Okadar mutlularki gözleri parliyor hepsinin hepai mis gibi kokuyor çok şirin görünüyorlar. Özenmiyorum değil onlara ara sıra özeniyorum tabi kendimi hep onların yerinde düşünüyorum kalbim heyecandan küt küt atıyor. Dahada bi heyecanlaniyorum tam o sırada yurttan bir kiz arkama geçip bulut diye bağırdı. Sıçradım biran noluyo ya filam dedim. Kızın adı seda konusmaya basladı "Seni görmeye biri gelmiş haberin varmi" Dedi heyecanlandim "kimmis?" dedim heyrcanli bir okadarka korkarak cünkü kimse beni görmeye gelmezdi. Seda" Bence hemen git bak " dedi koşmaya basladım çocuklara çarparak sonra baktım sadece birsürü kisi vardi bahçede kimin olduğunu nasıl.anlıycaktım bir banka oturdum yere yetişmeyen ayaklarımı sallamaya basladım düşünceli ve etrafima bakarak. Biri yaklaşmaya başladı bana dogru yavas yavas cok samimi biriydi. Kollarını açtı. Gözlerim büyümüştü heyecanlanmiştim ayaga kalktim ve öylece dondum kaldim elim.ayagima dolaşmisti hafif gülümsedim. Kadın birden bana bakarak bağırdı. " Mert oğlum seni çok özledim. " İşte bir hayal kırıklığı daha gözlerim doldu ağlamak üzereye geldim hicbirsey diyemedim koşarak gitmeye basladim.odama kadında arkamdan geldi kadına dönüp ben mert degilim dedim. Odama gittim.kapimi kilitleyip yatagima yattim kafami yastigin altina koydum yorganlada kafami iyice örttüm sesim duyulmasin diye. Ağlıyordum çok üzülmüştüm.
Tam o sırada şimşek çakmıştı gök gürüldüyordu bu havalarda çok korkuyorum. Yağmur yağıyordu. Hava kapkaranlık olmuştu sanki gece gibi iyice ağlamaya baslamıştım. Yatağımdan çikip camimi açtım benim camim boşluğa bakiyor. Pencereyi açıp bağırmaya bagirirkende hıckira hıçkıra ağlamaya başladım hem ağliyor hem bagiriyordum "Neden ben bukadar şanssizim neden bende diger çocuklar gibi oyun oynuyamiyorum neden benimde arkadasım yok yeter ben biktim artik yeter." diye bagiriryordum. Tam arkami dönecekken biri kolumdan tuttu. Hava hala karanlıktı yağmur hala yağıyordu. Gök hala gürüldüyordu. Yağmur iceri girmeye başladı adeta yagmur iceride yağıyormuş gibi iyice korkmaya basladim kolumu iyice sımsıkı tutmaya basladı kim olduğunu goremiyordum.elektriklerde gitmişti. Yagmurdanda göz gözü görmüyordu zaten. Yağmur kesildi hava açıldı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZ FIRTINA
Historia CortaHer insanın içinde kopan bir fırtına vardır. Bu hikayede ise Rüzgarın içinde kopan bir fırtınayı okuyacağız.