Η ψεύτικη ζωή μου

Κεφαλαιο 2o

Jason

Ο ενοχλητικος ηχος του ξυπνητηριου με αναγκασε να ανοιξω τα ματια μου. Απλωσα το χερι μου και το εκλεισα. Σημερα ειναι Σαββατο και κανονικα θα επρεπε να κοιμαμαι μεχρι της μία αλλα....τελος παντων. Σηκωθηκα βαριεστημενα και εσυρα τα ποδια μου μεχρι το μπανιο.

*        *          *          *          *          *  

Σταθηκα εξω απο το δωματιο της και πηρα μια βαθια ανασα ανοιγοντας την πορτα σιγα-σιγα. Κοιμοταν. Το δωματιο ηταν σκοτεινο ομως μπορουσα να την διακρινω πανω στο υπερδιπλο κρεβατι της. Πλησιασα αθορυβα και εκατσα στα πελματα μου. Πανεμορφη! Σηκωθηκα και ανοιξα τις γριλες. Το φως του ηλιου επεφτε πανω της και αυτη αλλαξε πλευρα κρυβοντας τα καταπρασινα ματια της. 'Elizabeth' ψυθηρισα και σταθηκα απο πανω της χαιδευοντας την στα μαλλια. Πεταρησε τα ματια της. 'Jason. Καλημερα' η φωνη της ακουγοταν τοσο σιγα. Λογικο ρε βλακα μολις ξυπνησε η κοπελα! Σκευτηκα ενω της χαμογελασα. 'Καλημερα' απαντησα και εμεινα να την κοιταω. Αυτη η κοπελα με τρελενει. 'Καλυτερα να σηκωθεις και να φας κατι' ειπα προσπαθοντας να σπασω αυτη την αμηχανη σιωπη. 'Συγνωμη ενταξει; Φερθηκα παραλογα. Μιλησα πολυ ασχημα Jason' Το επομενο που εκανα ηταν να την χωσω στην αγκαλια μου.

                       ~*~*~*~*

Elizabeth

Ο Jason εφυγε πριν απο λιγο και εγω αποφασισα να δω λιγο τηλεοραση. Χαιρομαι που τα ξαναβρηκαμε. Δε μου αρεσει να μαλωνουμε. Ειναι ο αδερδος μου! Βασικα ειναι το τελευταιο ατομο που εχω κοντα μου. Πεταξε μια φωνη στο κεφαλι μου. 'Εχεις δικιο' μονολογησα. Καθως κοιταζα μια εκπομπη το κουδουνι με εκανε να αναπηδησω. Μα καλα ποιος ειναι τετοια ωρα; Θα μου πεις σιγα 11:50 ειναι αλλα δεν εχουμε επισκεπτες.εμεις! Σπανια και αυτοι φιλοι του Jason. Σηκωθηκα και ανοιξα. 'Γεια σας' μου ειπε ενας νεαρος γυρο στην ηλικια μου. Εχει μαυρα μαλλια ,σκουρο μπλε ματια και σιγουρα γυμναζεται. 'Γεια σας,τι θα θελατε;' ειπα με ενα χαμογελο. 'Θα μπορουσα να μιλησω με τον Jason;' ξαφνιαστηκα λιγο. 'Εε..δεν ειναι εδω. Θελεις να του πω κατι;' ρωτησα και αυτος με κοιταξε εξεταστικα. 'Η κοπελα του;' ειχα μινει λιγο. Τοσο ανετα ρωτανε παντα; 'Οχι,η αδερφη του. Λοιπον να του πω κατι ή οχι;' ρωτησα λιγο πιο αποτομα. 'Οχι. Γεια σου' ειπε και εγνεψα ως γεια κλεινοντας την πορτα. Μαλλον θα πρεπει να παρω τον Jason τηλεφωνο. Πηγα στο δωματιο μου και αρπαξα το κινητο απο το κομοδινο. Ξανακατεβηκα κατω και εκατσα στην αρχικη μου θεση. Αφου εψαξα τις επαφες μου τον καλεσα.

'Ελα Elizabeth' ακουσα να λεει με την βραχνη φωνη του.

'Γεια Jason' ειπα και χαμογελασα.

'Θα ηθελες κατι μικρη;' ειπε

'Ναι..βασικα ηρθε ενα παιδι και σε ζητουσε. Δε τον εχω ξαναδει να κανει παρεεα μαζι σου. Μου ειπε οτι θα σε παρει τηλεφωνο' ειπα και τον ακουσα να ψυθηριζει κατι

'Ενταξει...ερχομαι σε 10' ειπε και το εκλεισα.

Jason

Μπηκα σχεδον τρεχοντας στο αμαξι μου κατευθηνομενος προς το σπιτι. Μπασταρδε Brian! Του ειπα να μην τολμηση και με ξαναενοχληση. Την εβαψε ο πουστης! Τι στο διαολο ηθελε στο σπιτι μου; Ετσι και πειραξε την Elizabeth θα τον βρουνε νεκρο εξω απο το σπιτι του. Με αυτες τις σκεψεις δε καταλαβα ποτε εφτασα. Εβαλα το αμαξι στο γκαραζ και μπηκα στο σπιτι. Η Elizabeth μολις με ειδε με αγκαλιασε. Την απομακρυνα και.την κοιταξα σε ολα τα σημεια του σωματος της. 'Δε με πειραξε Jason'. ειπε και αμεσως ξεφυσισα. 'Σου ειπε τι ηθελε;' ρωτησα ελπιζοντας να μην ανοιξε το στομα του. 'Οχι' ειπε και περασα το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου. 'Ενταξει' ειπα και την ειδα ν μου χανογελαει αχνα. 'Θελεις να παμε μια βολτα;' μου προτεινε. Πως μπορεις να πεις οχι Jason στην Elizabeth; Δε μοορεις. Χαμογελασα σε αυτη την σκεψη και κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου. 'Τελεια,παω να ετοιμαστω' ειπε και εγω χαμογελασα. Αφου ανεβηκε πανω εβγαλα το κινητο μου απο την τσεπη και ανοιξα το μυνημα. 'Μη νομιζεις οτι δε θα μπορουσα να της κανω κακο! Θα ηθελα να εισαι και εσυ μπροστα. Αα και προσεχε την επομενη φορα μπορει να σε πιασουν οι μπατσοι!' Πεταξα με νευρα το κινητο στον καναπε και βλαστημησα την ωρα και την στιγμη που δεν την πηρα να φυγουμε απο 'δω! Ολα πανε απο το κακο στο χειροτερο!