Ολα για την αγάπη μας..

Πριν σε γνωρίσω..

Άλλη μια μέρα ήρθε... Άλλη μια εβδομάδα ξεκινάει... Άλλη μια μέρα που δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι για να πάω εκεί. Μετράω τους μήνες, τις μέρες μέχρι να τελειώσουν όλα και να φύγω. Να καταφέρω να ηρεμήσω και να μην ξανά δω κανένα πια. Σηκώθηκα, ετοιμάστηκα και ξεκίνησα για το σχολείο. Στο δρόμο οι σκέψεις με κατέκλυσαν από παντού. Άλλωστε έχουν γίνει τόσα και όσο ακόμα πάω σχολείο δεν μπορώ να τα ξεχάσω...
Πώς γίνεται να μου άρεσε; Πώς γίνεται να έγιναν όλα αυτά; Ελπίζω να μπει ένα τέλος σε όλα και να μπορέσω να συνεχίσω.
Θέλω η ζωή μου να ξεκινήσει από την αρχή. Θέλω να βρω κάποιον που θα με κάνει να νιώσω όσο κανένας άλλος. Όλοι με πλήγωσαν. Δεν υπάρχει η αγάπη πια στις μέρες μας. Όλοι θέλουν να σε πληγώσουν, να πάρουν αυτό που θέλουν και να φύγουν.

Μπήκα στο σχολείο γρήγορα και ανέβηκα τις σκάλες χωρίς να χρειαστεί να δω κανέναν. Δεν θέλω να μιλήσω. Δεν θέλω να ξανά δω αυτόν τον απαίσιο άνθρωπο που δεν τον νοιάζουν τα αισθήματα τον άλλων παρά μόνο να παίξει και να φύγει... Ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς όμως το κακό είχε γίνει.

?: Καλημέρα πως είσαι;

Ε: πώς να είμαι ρε συ Λουκία φοβάμαι ότι θα μου κάνει κακό

Λ: μην λες ανοησίες τίποτα δεν θα σου κάνει. Τόσοι άνθρωποι είμαστε εδώ δεν πρόκειται να σε πειράξει

Ε: δεν ξέρω έχω ένα άσχημο προαίσθημα..

Την συζήτηση μας διέκοψε το κουδούνι που χτύπησε και σήμανε πως ήρθε η ώρα για προσευχή. Δεν πήγα στο προαύλιο. Δεν ήθελα να προκαλέσω την τύχη μου και να πέσω πρόσωπο με πρόσωπο πάνω του. Ήθελα όσο γίνεται λιγότερες φασαρίες μόνο που δεν νομίζω να γίνει. Η προσευχή έγινε και όλοι ανέβαιναν στις τάξεις για να έρθουν οι καθηγητές να ξεκινήσει το μάθημα. Όσο περίμενα να έρθει ο καθηγητής που είχα πρώτη ώρα, απέναντι ήταν ένας όμορφος ψηλός και πολύ όμορφα ντυμένος. Μιλούσε με τους φίλους του και γελούσε. Δεν έδωσα παραπάνω προσοχή. Βυθίστηκα πάλι στις σκέψεις μου με τον τρόμο ότι κάτι δεν θα πάει καλά... Το ένιωθα πως κάτι θα συμβεί.

Η πρώτη ώρα τελείωσε και βγήκαμε διάλειμμα και να το κακό προαίσθημα που έλεγα.. Πήγα στην παρέα μου και μετά από λίγο ήρθε αυτός.. Άρχισε να μου λέει γιατί τα έκανα όλα αυτά, μου φώναζε να του απαντήσω αλλά μιλιά δεν μπορούσε να βγει από το στόμα μου. Με απείλησε ότι θα με έκαιγε με το τσιγάρο που κρατούσε.. Τρόμαξα. Πήγα ένα βήμα πίσω. Έφυγα εκείνη τη στιγμή. Χτύπησε ξανά το κουδούνι για να μπούμε στην αίθουσα. Το μάθημα ξεκίνησε και το μυαλό μου κόντευε να εκραγεί. Δεν μιλούσα μόνο φοβόμουν. Ήταν το μόνο συναίσθημα που ένιωθα. Φόβος και παράλληλα μίσος για έναν ηλίθιο που τον άφησα να μου κάνει κακό..Το μάθημα τελείωσε και βγήκαμε έξω από τις αίθουσες. Ένας πανικός ένιωσα εκείνη την ώρα να με κυριεύει. Τα μάτια μου πια δακρυσμένα και να προσπαθώ να αναπνεύσω. Χωρίς αποτέλεσμα οι φίλες μου έτρεξαν να με ηρεμήσουν. Κατεβήκαμε στις τουαλέτες. Ένα πράγμα μόνο έλεγα και έκλαιγα "θα με έκαιγε, θα με έκαιγε". Αμέσως κατάλαβαν. Μου έριχναν νερό στο πρόσωπο και προσπαθούσα να συνέλθω. Λίγο μετά ήρθε εκεί που ήμασταν λέγοντας μου ότι εγώ φταίω για όλα και να μην λυπάμαι για όλο αυτό. Πήρα άδεια και κάθισα μέσα στο αμφιθέατρο. Εκεί ήρθε ένα παιδί δίπλα μου. Με είδε που κάποια δάκρυα είχαν κάνει πάλι την εμφάνιση τους και ήρθε και κάθισε δίπλα μου.

?: Είσαι καλά;

Ε: ναι μια χαρά είμαι

?: Σίγουρα;

Ε: ναι αλήθεια μια χαρά

?: Πείνας; Να σου πάρω κάτι να φας;

Ε: όχι είμαι εντάξει ευχαριστώ

?: Σίγουρα δεν πεινάς;

Ε: Ναι ναι

?: Πάρε (και μου πρόσφερε το τοστ του)

Ε: όχι αλήθεια δεν θέλω

?: Κράτα το (μου χαμογέλασε)

Ε: Καλά σε ευχαριστώ πολύ (του ανταπέδωσα)

?: Τίποτα θα τα πούμε

Ε: ναιι εντάξει

Εκείνη την ώρα ήρθαν οι φίλες μου η Λουκία η Μαρία και η Αθηνά. Ούτε που κατάλαβα πως χτύπησε το κουδούνι. Κοιτούσα συνεχώς εκείνον. Ένιωσα κάτι να με διαπερνά σαν αεράκι μέσα μου είπα αυτός είναι!

Γειααα σας μια νέα ιστορία που με ενέπνευσε μια πολύ καλή μου φίλη να ξεκινήσω να γράφω.. κάποια γεγονότα είναι αληθινά και κάποια της φαντασίας μου ελπίζω να σας άρεσει και να σας αγγίξει είναι μια ρομαντική ιστορία που όμως κρύβει πολλά.. κρύβει πράγματα που λέμε μόνο στις ταινίες γίνονται όμως καμία φορά τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ζωή...

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο το οποίο δεν νομίζω να αργήσει ιδιαίτερα..
         Καλή σας ανάγνωση!