Bilgisayar ile aranda olan samimi ilişkini çok seviyorsan, kore aşığıysan, kendini dünyalı görmüyorsan, kendini ve hayallerinden başka bir şeyi önemsemiyorsan son olan ama en önemlisi olan uykuyu ve onun verdiği eğlenceyi başka hiçbir şey de yaşamıy...
Hayallerimin gerçekleştiği gün sonunda geldi. Benim hikayem üniversiteyi kazanmamla başladı. Ankara da gazeteciliği kazanmam başlı başına inanması güç bir olaydı. Hele de tek başıma üniversite okumak için ailemden ayrılmam hala benim bile inanamadığım bir durum. 4 yıl boyunca birçok şey yaşadım. Lisede sevdiğim çocuğun bana ilanı aşk etmesi, benim onu ret etmem (demek ki sevmiyormuşum), hayatımın aşkı olduğuna inandığım bir çocuğa kör kütük âşık olmam ve 9 ay konuşmanın sonunda sebepsiz yere terk edilmem ki bu olayın etkisi tam 1 yıl sürdü, sadece gönül ilişkilerim olmadı tabi ki okulda başıma farklı nedenlerden ötürü birçok dert açmam bir de bunun maddi boyutu var ama oralara hiç girmek istemiyorum biraz fazla fakirdim galiba ben. Son senemde İstanbul'a geçiş yapıp birazda orada başıma dert açtıktan sonra geldiğim nokta tam olarak olmak istediğim yerdi. Şuana kadar size anlattığım hayatımın eğlence alanına giren kısmıydı. Bir de dersler ve geleceğim konusunda yaptıklarım var tabi ki. Bu kısım tam olarak son 2 senemde yaptıklarımdan ibaret. Son 2 senemde kendime ne olmak istediğimi ve nasıl yaşamak istediğimi sordum. Aldığım cevap yani verdiğim cevap benim için biraz ütopik bir hayat istediğim yönündeydi. Kore'ye gitmek orada Türkiye'nin temsilcisi olmaktı. Saçma olan ben bu bölüme bunun için gelmemiştim. Daha olması muhtemel şeyler hayal ederek tercih etmiştim bu bölümü. Bu yüzden olacak ki bölüm değiştirmeyi bile düşündüm. Çünkü benim okulu bitirdikten sonra hemen iş bulmam gerekiyordu. Babamın, okulu bitirdikten sonra evde oturup koca beklememe sıcak bakacağını hiç sanmıyordum. Zaten benim de evlenme gibi bir derdim yoktu ama bu bölüme böyle devam edersen kaçınılmaz sonum annemin aracılığıyla babamın onaylamasıyla görücü usulü evlenmem olacaktı. 3 sınıfa geçeceğim zamanın yaz dönemi her sene katıldığım bir vakfın kampına katıldım, bu vakfın genel merkezinde kariyer geliştirme departmanından (o zamanlar ilk defa duyuyorum bu departmanı) sorumlu kişilerin gelip bizimle mülakat yapmasıyla hayallerim, düşüncelerim değişti, kendime olan güvenim bir anda zirve yaptı. İşte o zaman benim için ne kadar zor olsa da eğer Kore'ye gitmek istiyorsam gidecektim. Bunun için her şeyimi feda etmeye razıydım. Artık Kore dizileri izlemeyecektim, eskisi gibi boş işlerle uğraşmayacaktım, gezmek tozmak yoktu, boş olan her anımı değerlendirecektim. Ben bunların hepsine hazırdım. İşe ingilizcemi geliştirmekle başladım aslında doğruyu söylemek gerekirse ingilizcem geliştirilemeyecek kadar kötüydü hem de kursa gidiyor olmama rağmen. Dışarıdan bakıldığında imkansız gibi durduğunu biliyorum. Peki, size şuan Kore'de olduğumu söylesem.
...................:)
Selam ponçikler ilk bölüm ile geldik kapınıza. Bakalım nasıl
karşılayacaksınız merakla bekliyorum....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
