Forever Yours / Για Πάντα Δικός Σου

Part 1

Έβελιν

Βλέπω μία ανθρώπινη μορφή. Αα να και πιο πέρα ένας δεινόσαυρος..Παρατηρώ πολύ προσεκτικά. Από μικρή είχα αυτή τη συνήθεια να παρατηρώ με τις ώρες τα σύννεφα και να φαντάζομαι διάφορες φιγούρες.

Με τον Όμηρο ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό. Βλέπαμε άλλωτε δελφίνια, άλλωτε ξωτικά. Μέχρι και δράκους. Όποιος έβρισκε τις περισσότερες φιγούρες είχαμε συμφωνήσει οτι θα χρησιμοποιούσε το τάμπλετ που μοιραζόμασταν μιά ολόκληρη μέρα μόνος τους. Ο Όμηρος κέρδιζε συνέχεια φυσικά...

Και τώρα; Παρατηρώ τα σύννεφα μόνη μου. Δεν έχω πλέον τόση φαντασία. Δεν έχω καν διάθεση. Απλά κάθομαι στο αεροπλάνο και παρατηρώ τα σύννεφα για να ξεχαστώ. Χωρίς τον Όμηρο. Να ξεχαστώ για να μη σκέφτομαι όλα αυτά που με περιμένουν. Καινούρια χώρα, πόλη, σπίτι, σχολείο, φίλοι. Αν βρω φίλους φυσικά.

Το Los Angeles είναι τόσο μεγάλο που με τρομάζει. Δεν νιώθω ασφάλεια και δεν έχω καν φτάσει εκεί. Καινούρια αρχή λέει η μαμά μου, η οποία είναι τόσο αισιόδοξη και σίγουρη πως όλα θα πάνε καλά που έγυρε το κεφάλι της στον ώμο μου και κοιμήθηκε. Τόσο εύκολα.

Αυτές τις μέρες δεν κοιμάμαι καλα. Βασανίζομαι στις σκέψεις μου. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Θα μπορούσαν όλα να είχαν γίνει διαφορετικά. Μακάρι να.....Τελοσπάντων δεν έχει νόημα.

Ένα χρόνο τώρα δεν έχω προχωρήσει. Δεν έχω αποδεχτεί την κατάσταση. Πρέπει όμως. Δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι. Όπως λέει και η μαμά πρέπει να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να κάνουμε μια νέα αρχή. Μια νέα αρχή! Αυτό θα κάνω. Θα προσπαθήσω τουλάχιστον. Το οφείλω στον εαυτό μου. Και στον Όμηρο...

Μόλις φτάσαμε με τη μαμά μου στο καινούριο μας σπίτι. Η μαμά τα εχει φροντίσει όλα όταν είχε έρθει ένα μήνα πριν.Είναι πανέμορφο. Ένα τεράστιο σαλόνι.Έχει εσωτερικές ξύλινες σκάλες που οδηγούν στον πάνω όροφο όπου είναι τα υπνοδωμάτια. Μπαίνω στο καινούριο μου δωμάτιο. Είναι πραγματικά ότι καλύτερο έχω δει. Μοιάζει αρκετά με το παλιό μου. Τόσο φωτεινό. Τα έπιπλα και οι κουρτίνες είναι λευκές και υπάρχουν παντού γκρι και ροζ λεπτομέρειες.

Είμαι τόσο κουρασμένη. Νομίζω έχω πάθει τζετ λακ απ'το ταξίδι και ζαλίζομαι. Άνοιξα τις βαλίτσες μου, βρήκα τις πιτζάμες μου ,τις έβαλα και έπεσα για ύπνο αγκαλιά με το Froggy, το λούτρινο βατραχάκι που μου είχε χαρίσει στα  γενέθλια μου ο Όμηρος όταν γινόμουν πέντε. Δεν το αποχωρίζομαι από τότε.

.................................................................

Ακούω μια φωνή από μακριά να φωνάζει το όνομά μου. "Έβελιν ξύπνα,θα αργήσεις!". Ανοίγω τα μάτια μου. Προς στιγμήν δεν αναγνωρίζω που βρίσκομαι και τρομάζω λιγάκι, αλλά πολύ γρήγορα τα θυμήθηκα όλα. Περίεργο συναίσθημα.

Σηκώνομαι και πηγαίνω στο μπάνιο για ένα γρήγορο ντουζάκι. Είναι μεγάλη μέρα σήμερα, πρέπει να ετοιμαστώ κατάλληλα. Είναι η πρώτη μέρα στο Λίμπερτι, το καινούριο μου σχολείο.Είναι ελληνικό σχολείο στην Καλιφόρνια.Πρώτη μέρα για εμένα..ποιός ξεκινάει σχολείο Οκτώβριο; Με αγχώνει πολύ αυτό..Οι υπόλοιποι θα έχουν ξεκινήσει κανονικά και εγώ θα χρειαστεί να προσαρμοστώ και να τους προλάβω στα μαθήματα.

Έβαλα την κρέμα σώματος μου που μυρίζει βανίλια. Έβαλα ένα τζην παντελόνι, μία μάυρη κοντομάνικη μπλούζα που την έβαλα μέσα απ'το τζην,τα stan smith μου και ένα τζην τζάκετ. Φοράω ένα πολύ λεπτό κολιέ με χρυσές λεπτομέρειες και ένα παρόμοιο βραχιόλι.

Τα μαλλιά μου είναι σκούρα καστανά. Αυτή τη φορά είπα να τα κάνω ελαφρώς κυματιστά και να μην τα ισιώσω. Έβαλα μια ενυδατική κρέμα στο πρόσωπο μου,λίγη μάσκαρα και ένα lip balm. Ψέκαστηκα με την αγαπημένη μου κολώνια με άρωμα  βανίλιας όπως και η κρέμα σώματος.Πήρα την μαύρη μου backpack και κατέβηκα γρήγορα. Η μαμά με περίμενε στο αυτοκίνητο και κατευθείαν ξεκινησαμε για το Λίμπερτι.

Φτάσαμε. Βγαίνω από το αυτοκίνητο, χαιρετάω τη μαμά μου και σύντομα φτάνω στην εξώπόρτα του σχολείου.Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανοίγω την πόρτα....