Confessing To My Boy Friend (One Shot)

First Shot and Last

I was 21 when we first met. 

I remembered you being so serious. 

You won't even bother to glance at my way that time.

But one day we came home so late and you haven't have eaten any lunch yet. 

So being me (friendly), offered to share my lunch meal with you. But then you say no and ignore me. Di ko alam kung nagpa-fasting ka o nandidiri ka lang talaga sa kutsara ko pero di na kita pinilit.

Then the next day, ganon ulit ang nangyari. Late ulit tayo makakauwi kasi nagpa-overtime si Sir. Sipag niya eh. Pero this time binigyan na kita ng baon ko na biscuit. And you accepted it silently. 

Natuwa ako kasi ako yung tipo na ayaw na may nakikitang nagugutom. I admit that I love food so much. And I always bring extra food with me so whenever I'll saw street children, or even if my friends feel hungry, I'll gladly give it to them.

One day, we started to chat in person. I asked your name but I called you "Rein". Nabigla ka naman at nagtanong "why Rein?" 

Hello? Ralph Reinor ang pangalan mo eh. So, I called you "Rein" because I also like the sound of it. Para kang ulan, di mo ini-expect darating na lang.

So the friendship went on. Eventually, we turned into best buddies. 

We've been going out more often. Nagdidate tayo pero in fairness go ka lang ng go ano? Trip ko gumala pero ang  bagsak natin laging sa mga fast food chains (hihihi!) Oo na! Ako na matakaw!

Tuwa ako kasi ikaw taga-ubos lagi. 

Naalala ko pa... First date natin dinala mo ako sa isang Japanese Restaurant. I have no guts to tell you that I don't know how to use chopsticks and don't drink iced tea. Nahalata mo na lang nung di ko ginagalaw yung pagkain ko. Ikaw kasi pumili ng order natin. Nahiya ako nung pinagtinginan ako ng mga katabi nating table. Siguro tingin nila sakin alien nun. Pero you patiently teach me how to eat gamit nga ng dalawang stick na yon. Kinilig ako nung hawakan mo yung kamay ko. Di ako pabebe pero bakit pagdating sayo tumitiklop ako? 

Na-enjoy ko ang date na yon. Nagpractice ako pag uwi ko sa bahay mag chopsticks so that on our next date tapos kapag dinala mo ulit ako sa korean resto alam ko na diba? Iba din trip mo talaga ehh. Ayaw mo ng nakakutsara? hahaha! Tangkilikin ang sariling atin pare! Joke!

Naalala ko ulit. Kumain tayo sa Bingsu Restaurant. This time I treat you kasi nahiya naman ako na ikaw ang nanlibre nung una and ayaw mo magshare ng bayad. Dun ko din nalaman na ayaw mo ng sweets kaya sabi mo isa lang orderin ko. Tinanong kita "Ayaw mo i-try?" and you told me "Share na lang tayo"

Aba naman mukha tayong mag-syota nun. Kung iisipin bitin sakin yung isang serving pero pinigilan ko magreklamo kasi bibihira yung ganung moment na ka-share ka sa isang pagkain. Yung tipong di nakakadiri na malagyan ng laway mo kasi kinikilig ako? >_< 

Marami pang moments na pag iniisip kita biglang magpa-flashback yung happy memories ko with you... And we've known each other for almost 3 years now. And I was happy and treasure you the most. Alam mo yan. I always tell you na masaya ako pag kausap kita. 

 Then one day I confessed. Not in person kasi andito ako andyan ka sa malayo. Umuwi na kasi ako ng province last year and I was not able to meet you for the last time before I went home. Gulat ka na lang nasa amin na ako. 

Kakaiba yung way ng pag-confess ko sayo. Ginaya ko lang si Papa P sa Starting Over Again. Nag-send letter later din ako. O diba? Bongga! Sinulat ko yun nung December 2015 and naka-schedule mag-send nung July 9, 2018 talagang sinadya ko na Birthday mo. Una, para ma-shock ka and mukhang surprise na din yun. Pangalawa, kung i-titurn down mo man ako di masyadong masakit yung words na gagamtin mo kasi alam kong ayaw mo mabadtrip sa araw na yan. Birthday ehh. Happy happy lang diba?

In fairness naman di ako nakaimik nung nagreply ka after 1 day. 

Alam mo yung feeling na natulala ka na lang after mo mabasa to? 

Di ko alam if positive ba o negative ang kinalabasan kasi after ng confession letter na to kasi you did not send any response anymore. 

Yung tipong nagkaron bigla ng barrier sating dalawa? 

Di ka na madalas naka-online sa facebook. 

Kapag naka log in ako tas naka online ka after few minutes mag-aout ka. 

Pag tinitext naman kita di ka na nagrereply. 

Tell me.... pati ba friendship natin maglalaho na rin na parang bula?

Until now iniisip ko kung bakit ka biglang lumayo Rein. Ng dahil sa confession kong to di ka mamamansin? Babaliwalain mo na ako? 

Mali bang minahal kita?

  So, after few months you wrote back... it says...  

Wow!  Bakit parang kasalanan ko??

Nabigla mo ako dun.  Di na kita mabasa. Ano ba talaga Rein? 

Binigyan mo ako ng rason to get over you and finally move on.  Tapos ganyan sasabihin mo?  Joke pala ha? 

Ayaw ko na bigyan ulit ng malisya yung satin. Ayoko na ulit maging feelingera. Ayoko na umasa. Ayoko na ulit mangarap kasi ang sakit pala. Ang hirap mo mahalin Rein. 

At napapagod na ako maghintay na isang arw marealize mo na mahal mo din pala ako. Dito ko naintindihan na hindi lahat ng babae nahanap nila yung kanilang happy ending. Kasi masakit isipin na hindi ka mahal ng taong mahal mo. 

Dati kapag iniisip kita masaya ako.

Ngayon... ikaw ang sanhi ng kurot sa puso ko.

Kaya tama na. Wag ka nang pa-fall. Kasi di mo naman ako sinalo nung hulog na hulog na ako sayo.

___THE END___