Ik kijk naar het plafond, Masha en ik zitten boven de stallen op de hooizolder. Mike is al naar huis en Sean is ook al langs geweest. Nu is het denk ik 8 of 9 uur. Ik zucht eens goed. Ik hoor gehinnik van Malibou en even later van Penny. Ik hou van onze paardjes. Ik hou van de band die ze hebben met elkaar. Ik hou van de vriendschap van Masha en mij. Ik hou van mijn gezin. Ik hou er gewoon oprecht met heel mijn hart van. En als laatste hou ik van Mike, tjezus wat doet die jongen toch met mij?
'I love you, Mikey, I love you so, so much.' In een zuchtje verlaat het mijn lippen. 'Masha, wat moet ik doen?' Hopeloos kijk ik haar aan. Ze kijkt me aan, er staat een glimlach op haar gezicht.
'Ga er voor meid, laat hem niet zomaar voorbij lopen.'
'En? Wat moet ik doen dat ik hem niet zomaar voorbij laat lopen?'
'I don't know. Ga op date ofzo.'
'Hm-m.'
'Lou geef je tel is.'
Vragend kijk ik haar aan maar geef hem dan toch. Ze ontgrendeld hem met haar vingerafdruk en dan tokkelt ze wat op het scherm. Even later krijg ik mijn iPhone terug en deze keer is het mijn beurt om hem te ontgrendelen.
'What the fuck heb jij gedaan Mash?' Grijnzend kijkt ze me aan.
Ping!
Oh lord. Ik kijk naar mijn schermpje. Bovenaan in het balkje staat het berichtje.
Mikey
Heyy! Ik kan donderdag wel. Om 4u in de namiddag kom ik je ophalen! Mis je x
What the fuck?!
-------------------------------
Oke, allereerst sorry dat dit stuk echt zo kort is. Ik heb gewoon geen inspiratie meer :( Ik denk dat ik sowieso niet meer veel hoofdstukjes ga plaatsen, ik wil een einde maken aan mijn eerste boek.
Toen ik er aan begon wist ik niet goed wat me te wachten stond, nu weet ik dat al vele beter. Dus ik ga bij mijn volgende boek eerst veel, maar dan ook echt heel veel vooruit schrijven dat ik regelmatig kan uploaden.
Love you all💕
Xoxo Lore
JE LEEST
Een leven met paarden
RandomBeschrijving staat in de proloog van het boek! Dit is mijn eerste boek en ik heb de eerste paar hoofdstukken in het klad geschreven en dan op wattpad gezet. Hopelijk vind je mijn boek leuk, het is meer voor de paardenmensjes onder ons, en laat zeke...
