VIXIELLE LEIGH VERGARRA POV
First and for most I am Vixielle Leigh B. Vergarra, 17 years old. From the sinapupunan ng aking ina,HAHAHAHAHA. First 'day of class. Papasok ako sa Britch Science Inner School or BSIS. Karamihan na nakakapsok dito ay mga elite students. Mayayaman ang karamihan dito.
'Sa mga magsasabi ng SML diyan, Kingina, pakyu...Charot hihi'
Dumadaan ako sa hallway 'ng makarinig ako ng bulungan ng mga estudyante.
"Ang pangit niya."
'ganda ka teh? tss.."Ang baduy ng suot niya, HAHAHAHAHA."
'hinihingi ko ang opinyon mo? PAKYU'"May bago'ng basura," tugon ng isa sa mga babae at sabay-sabay sila'ng tumawa ng malakas. "HAHAHAHAHA"
'Di ko na napigilan at sumabat na ako sa usapan nila. "Kung magbubulungan kayo doon kayo sa malayo, sa hindi ko naririnig. Dahil kapag 'di ko napigilan ang sarili ko baka basagin ko ang mga bungo ninyo. Ganun na ba ako kaganda at pati mukha 'ko napansin mo?" sabat ko sa kanila.
"A-ang pangit mo k-kase." nauutal na sagot ng isa sa kanila.
"Pangit 'man ako sa iyong paningin, mas pangit ka pa rin!" sigaw ko sa pagmumukha niya.
'hahahahahaha ^_^'
"W-what did you say!?" galit na ang tono ng boses niya. At halata sa mukha niya ang inis.
"Pangit na nga bingi pa," sumeryoso ako."Wag mo'ng kalabanin ang taong 'di mo kayang labanan, dahil sa huli, ikaw ang maiiwang luhaan." sambit ko mismo sa mukha niya.
Hindi na niya na ako sinagot at hindi na rin siya kumibo pa, sa halip ay umalis na sila. Kaya nagtuloy na ako sa paglalakad hanggang marating ko ang classroom.
Hindi nagtagal ay dumating na din ang lecturer namin ng HISTORY. Oo tama ang basa niyo History. Ang History ay ang pagtatalakay sa mga mahahalagang ganap noong mga nakaraang mga araw, buwan at taon. Pakilala here, pakilala there, pakilala everywhere. In short Introduce yourself, introduce yourself na kung saan pinapabilis ang tibok ng puso ng mga kapwa ko estupidyante.HAHAHAHAHA
'Tss,inaantok na ako. Bakit pa kasi may History?History na binabalikan ang nakaraan kahit pwede namang nang ibaon sa limot? Tss, bat pa kase babalikan kung pwede namang kalimutan, diba? Diba?! Parang lablayp mo. May mahal na ngang iba pinaglaban mo pa. Ang ending ikaw ang TANGA.'
"Okay class dismiss. Tomorrow we will have a graded recitation. It's all about the topic the we tackled today. Goodbye."
'tO___Ot'
'LINTEKKKK...wala'ng pumasok sa ulo ko! Bahala na bukas,hihihihi'
RINGGGGGG RINGGGGGG RINGGGGGG RINGGGGGG RINGGGGGG RINGGGGGG
Naglalakad ako tungo'ng Cafeteria. Pagpasok ko ng Cafeteria, nag-order ako ng fries at sandwich. Di naman ako gaano'ng gutom kase kumain naman ako bago pumasok. Tatayo na sana ako para bumili ng tubig ng may malamig na likido ang sumaboy sa mukha ko.
'Orange Juice, huh? Anlagkit, pota. At anlamig pa, Pekyow '
"Oh sorry, i didn't mean it." natatawang sambit niya tsaka sila tumawa ng nakakaloka . Sila yung tatlo kanina sa hallway ah. Aalis na sana sila ng hinigit ko yung kamay ng isa, yung nagtapon ng juice sa mukha ko.
"O-ouch, let go of my h-hand." iritang sabi niya ngunit sa halip na bitawan ko ito ay mas lalo ko pa'ng hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay niya.
BINABASA MO ANG
Remedy of Love
Teen Fiction[HIGHEST RANK ACHIEVED:] RANK 11 IN REALITY ❤ BOOK COVER BY: Kbluescript All Rights Reserved 2018. -missybi ~ P R I N C E S S .