Bütünüyle ahvalimizi bezmişlik kaplıyorken bir de bununla uğraşıyoruz. Paranoya, lanet bir dert sanırım biraz da narsist kılıyor sanırım. Dünya sanki bizim için dönüyor. Tesadüf hayatımız da bir ihtimal olmuyor artık her şey kasıtlı ve bizim için yapılmış gibi geliyor. Bu da kazıkların ve gidişlerin mirası olan bir durum sanırım. Düşünmek fazlasıyla yorucu bir eylem bir de böyle saçma sapan hallere takılmak durduk yere kendini germek daha sıkıcı ve yorucu yapıyor.
Aslında baktığımda biraz da hoşuma gidiyor bu durum habersiz olan bir insanla bile yaptığı bir mimikten dolayı gün boyunca satranç oynuyorum bazen. Hayatımın her evresinde gelişen olayların büyük bir iz bıraktığı de es geçilemez tabi ki. İnsanlara karşı bir duvar olduğu evet doğru ama kesinlikle ilk gördüğümde çizdiği profil yani düşünce yapısının benim kafamdaki yeri önyargı değil tecrübe kaynaklı izlenim getirisidir.
