YENİDEN

BÖLÜM 19

Kilerin camını açtım.İçerisi aşırı sıcak oldu.Camı açmamla şok olmam bir oldu.Bu gelen annemdi ? Evet o.Ama yanında babam yok.Dışarı abimin yanına fırladım.

"Nerdesin Ceyda seni arıyorum sabahtan beri"

"Ya sen beni bırak asıl olanları duy"dedim soluk soluğa

"Valla şuan hiçbişey moralimi bozamaz"

"Annem geliyo desem?"

"Şakanın sırası mı?"

"Ya vallahi geliyo camdan görr"dememe kalmadan kapı caldı.

"Açmayalım lütfen evin haline bak"

"Saçmalama abi"dedim ve kapıyı açtım.Hiç etrafına bakınmadan yukarı çıktı.

"Sen evi toparla ben annemin yanına gidiyorum.Hiç iyi görünmüyor."

"İyi tamam"

Yukarı çıktım.Kapıyı tıklattım.

"Canım gelme yalnız kalmak istiyorum"

"Anne aç kapıyı işte..Neyin var anlat"

"Sonra konuşsak?"

"Anne lütfen"

Kapının arkasından ayak sesleri geliyordu.Heralde açacak kapıyı.

"Gel"dedi.Oturduk yatağın üzerine.

"Neyin var anlat bakalım.Neler dönüyo?Babam nerde?Neden 1 ay kalmadın?Tek başına nasıl geldin?"

Hem ağlıyor hem de konuşuyordu.

"Baban olacak o adi meğer beni aldatıyormuş.Hem de şirketteki sekreterle."

O an kafamdan aşağı kaynar sular döküldü.Kulaklarıma inanamadım.Babam böyle bişey yapmaz!Aklım almıyor.

"Nee?Şimdi nerde"

"İtalya'da.Akşama dönecek.Yarın mahkemeye gidicez.Tek celseyle boşanıcaz"

Şimdi kadına bişey desem sonuna kadar haklı.Ne diyeceğimi de şaşırdım.Zaten kabusta gibiyim.Annemle babam öyle mutlu çiftlerdi ki..Şimdi babama ne oldu böyle?"

"Anne bir şans daha versen?"

"Yok canım..Zaten kendi istedi boşanmayı"

Gözyaşlarıma hakim olamadım.Hem suçlu hrm güclü"

"Ceyda hadi bitanem sen çık ben biraz uzanıcam"dedi.

"Peki ama arada gelirim yanına"dedim ve çıktım.

Abimler annemlere yakalanma korkusuyla hep birlikte evi toplamışlar

hatta bizi dinlemişler.

"Duyduklarımız doğru mu?"dedi abim.

"Evet"dedim usulca.

Ablam merdivenlere oturup ağlamaya başladı.Abim yanına oturdu.Ceren odasına gitti.Sap gibi kaldım.

"Bide bunlar boşandıktan sonra başkalarıyla evlenmesin sakın?"dedi abim.Bak bu benim hiç aklıma gelmedi.İyice yıkıldım.Üvey baba , üvey anne.En kötüsü de üvey bir kardeş!!Bunlar şimdi kulağa şaka gibi geliyor ama ileride gerçek olabilir.

Abim babamı aradı.

"Nerdesin sen?" dedi abim.Çok öfkeliydi

"Doğru konuş.Ben senin babanım."

"Babaysan babalığını yap.Babalık elin karılarıyla annemi aldatmakla olmuyo."

"Mert ! Çok oluyosun ama!"

"Bunu bana diyecek en son kişi sensin"dedi ve kapattı.

Hepimiz aşağı salona indik.Ceren yoktu.

Ablam ağlıyordu.

"Ben üvey baba falan istemiyorum.Hele üvey kardeş varsa ben yokum"dedi ablam.

Abim çok öfkeliydi.Masanın üzerindeki telefonu bir hışımla aldı ve dışarı çıktı.

"Nereye abiii"diye ardından bağırdım ama duymadı.Ablamla kaldık öyle.Ablam çok korkuyordu.

Oturup öyle saatlerce ağladı.Yanına gitmedim.Daha doğrusu gidemedim.Çünkü ablamın huyunu biliyorum.Gidersem kıyamet kopar.Ne yapsam diye düşünürken aklıma cadıca planlar geldi.

Şirkete gidip kızı bulmam lazım.İşin aslını astarını bi öğreneyim.Odama çıkıp hazırlandım.Şirket biraz uzaktı ama yürüdüm.Hava almak iyi geldi.Şirkete gittiğimde meğer beni tanıyolarmış.Herkes çok güzel karşıladı.

Annem sekreter dedi ama burda onlarca sekreter var.Nasıl bulacaktım?

Ne yapacağımı düşünürken bi kadın bana çarptı ve elindeki çayı üzerime döktü.