Bi Dakika

Bölüm 1

Lanet olası alarmı kapattıktan sonra derin bir nefes alarak uyandım. Yataktan kalkıp lavobaya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp tekrardan odama gittim. Sabah sporum için ne giyeceğime kadar verdikten sonra  salona annem ile babamın yanına indim.

İkisinin de yanağına öpücük kondurup masaya oturdum.
"Günaydın"
"Günaydın kızım"
Kahvaltımız boyunca sohbet etmiştik. Kahvaltım bittikten sonra "görüşürüz" diyip sahile indim. Kulaklığımı takıp tempolu bir şekilde koşmaya başladım. Birsüre sonra yürümeye başladığımda en sevdiğim şarkı çalmaya başladı. Ezhel-İmkansızım. Gözlerimi kapatıp hafif dans ederek yürümeye başladım. Hafif bir şekilde mırıldanarak şarkıyı tekrar ediyordum. Sesimi sevmesem bile bu güzel anı kaçıramazdım. Diye düşünürken sert bir cisme baktım. Acı ile gözümü açarkan önümde sarı bir kas yığını duruyordu.
"Dikkat etsene."
Sesimi hafif yükselterek konuşmuştum. Belli ki o da spor yapıyordu , kıyafetlerinden belliydi.
"Asıl sen dikkat etsene kızım. Çarpan sensin."
"Ha birde suçunu bana atıyorsun."
"Acilen özür diler misin. Şirkete geçmem lazım. Malum kızlar bekliyor."
Son cümlesini söyledikten sonra yandan sırıttı. Şimdi kim olduğunu anlamıştım. Ünlü mimar Yavuz Karasu. Gecelerin adamı.
"Yavuz Karasu'sun sen."
"Aynen öyle ufaklık. Ama hâlâ özürümü almış değilim."
"Dilemiyorum. Hadi iyi günler."
Yürümeye devam ettim fakat pis sarışın kolumdan tutup durdurmuştu.
"Ne var?"
"Peki dileme ama bir şartım var."
"Neymiş o şartın?"
"1 hafta boyunca istediğimi yapacaksın."
"Yok artık daha neler. Saçmalamayı keser misin? Vaktimi seninle harcayamam."
Pis sarışına laf anlatmaya devam ederken telefonuma gelen bildirim ile telefonuma yönlendim. Gördüğüm haber ile şok olmuştum. "Gecelerin adamı Yavuz Karasu, Yıldırım Kutlu'nun kızı Bahar Kutlu ile yakalandı!" Ne saçmalıyordu bunlar!? Telefonuma gelen bildirim büyül bir ihtimalle pis sarışına da gelmişti. Her hâlinden belli oluyordu. Pis pis sırıtarak bana bakıyordu. "Babamların bu haberi görmemesi lazım. Yoksa ben biterim."
"Şartım hâlâ geçerli. Kabul edersen bu haberi yok ederim."
"Off! Kabul ediyorum ama söz ver sildireceğine!"
"Söz..Yarın seni 8.00 da alırım"
Dedikten sonra gülmeye başladı.
"8.00 ne ya? Çok erken. Hiç boşuna almaya gelme. Hem ayrı- "
Cümlemi kesen onun sesi olmuştu. Telefon ile konuşuyordu. Birazcık dinlemiş olabilirim. Ama merak ettim yani. Dinlemelerim sonucu haberi sildirmişti. Ama bu geri yayımlatmayacağı gerçeğine varmıyordum. Şirkete yeteri kadar geç kaldım diye düşünürken çoktan ilerlemeye başlamıştım. Arkamdan nereye gittiğimi merak eden soru cümleleri duyuyordum. Evimiz sahile çok yakın olduğu için her sabah sporumu yapmaya gelirim. Eve gelip odama çıkıp hazırlanmaya başladım. Beyaz üstüm ile siyah kotumu giyinip dolaptan ayakkabı seçmeye koyuldum.Topuklu ayakkabılarımı da seçtikten sonra hazırdım. Makyaj yapmayı pek sevmediğimden doğal takılıyorum. Şirkette asistanı olduğum Fethi 1 aylığına dinlenecekti. Tabi bende bu süreçte başkasına asistanlık yapacaktım.

Evden tam çıkacakken babamın seslenmesi ile salona geçtim.
Koltuğa geçip babamın konuşmasını bekliyordum.
"Kızım biliyorsun ki Fethi 1 aylığına tatil yapacak. Tabi seninde asistanlık yapman için bizim şirkette boş patron yok. Senin Karasu'ların şirketinde asistanlık yapmanı istiyorum. Hem Hamit benim çok eski bir dostum. Gözüm arkada kalmaz."
Babamın dedikleri ile iyice şok oldum. Babam haklıydı. Bizim şirkette asistanlığını yapabileceğim birisi yoktu. Ama Karasu'ların şirketinde Yavuz da vardı. Ve 1 haftalığına onun istediklerini yapacaktım. Eğer şimdi babamın dediğini kabul etmezsem görüntüleri tekrardan yayınlatırdı. Sırf bu yüzden kabul edecektim. Umarım pis sarışının asistanlığını yapmam.
"Peki baba. Sen nasıl istersen. E o zaman yeni şirketime gideyim."
Diyip ayağa kalktım. Babam gülümseyerek cevap verirken sarılmıştık. Ayrılıp hemen evden çıktım. Şirkete vardıktan sonra Hamit amcanın odasına gittim. Bira konuştuktan sonra kimin asistanlığını yapacağımı söylüyordu. Duyduğum isim ile hem şaşırıp hem de sinir olmuştum.
"Bahar kızım oğlum Yavuz'un asistanlığını yapacaksın."
"Peki Hamit amca."
"Bizimkiler odanı gösterecekler."
Gülümseyip odadan çıktık.Sinirle yürüyordum. Hamit amca Yavuz'un odasına gelip kapıyı tıklayarak içeri girdi.
"Yavuz yeni asistanın ile tanış istersen."
Yavuz'un yüzünü kaldırdığında ilk bi şok olduktan sonra sırıtmaya başladı. Sinir şey ya. Bi de sırıtıyor.
"Biz tanışıyoruz zaten babacım."
"Nerden tanışıyorsunuz?"
"Uzun hikaye Hamit amca."
"Peki kızım. Sen odana yerleş."
Tamam anlamında kafamı salladıktan sonra Hamit amca odadan çıktı.
Yavuz ise hâlâ sırıtıyordu.
"Demek ayağıma kadar geldin ha?"
"He geldim." Dedim sinir bi sesle.
"İstersen önce bi odana yerleş. Hemen yan oda."
"Olur." Diyip odadan çıktım ve kendi odama geçtim. Odama yerleşmem bittiğinde bi ohh çektim. En azından duvarlar bizim şirketteki gibi camdan değildi. O pis sarışının yüzünü görmeyecektim! Bunları düşünmem ile telefonum çaldı. Kimin aradığı belliydi zaten. Telefonu açtım.
"Efendim Pis Sarışın."
"Birincisi bana Yavuz Bey diyeceksin. İkincisi ise bi Nescafe istiyorum hemen."
"Tabi Yavuz BEY."
Bey kelimesini vurgulayarak söylemiştim. Telefonu kapatım odadan çıktım. Kahveyi almaya giderken bi kıza çarptım. "Pardon!" Dedim fakat kız beni takmayıp ilerlemeye devam ediyordu. Kahveyi alıp sarışının odasına ilerledim. Geldiğimde kapıyı çalmadan içeri geçtim. Gördüğüm manzara ile şok oldum. Yavuz'un kucağında bir kız oturuyordu ve öpüşüyorlardı. Ve bir yandan Yavuz kızın bacağını okşuyordu. Bu kız az önce çarptığım kızdı. Yavuz beni fark edip hemen kızdan ayrıldı. Kız ise hemen ayağa kalkıp yarı açık olan eteğini düzeltti. Ve odadan çıktı.
"Çok pardon Yavuz Bey böldüm sizi ama kahvenizi getirdim." Hemen kahveyi masaya koyup odadan çıkacaktım ki Yavuz'un beni kolumdan tutması ile arkamı döndüm.
   
                                               Bölüm Sonu
Selam herkese👋🏻 Sizce bu hikayeye devam etmeli miyim? Yorum olarak fikrinizi belirtirseniz çok sevinirim.