แดนตืนเช้าวันใหม่ก็รู้สึกหนักที่เอว พอมองดูก็เห็นแขนของพอร์ตกอดเขาจากด้านหลังแดนเอาแขนพอร์ตออกช้าๆ พอร์ตครางเพราะถูกกวน
พอร์ต:อืมดินฉันขอนอนต่อนะยังง่วงอยู่เลย
แดนดิน:พี่พอร์ตเรียกใครคับผมแดนคับไม่ได้ชื่อดินคับ
พอร์ต:พี่ขอโทษ
แดนดิน:ผมลงไปช่วยป้าดาข้างล่างนะคับ"บอกคนนอนอยู่ก็ลงจากเตียงเข้าห้องน้ำและลงไปข้างล่างทันที
ป้าดา:คุณแดนตืนเช้าจังค่ะ
แดนดิน:ผมชินนะคับป้า ป้ามีไรให้แดนช่วยมัยคับ
ป้าดา:ไม่ต้องหรอกค่ะ
แดนดิน:ผมอยากช่วยคับ
ป้าดา:ค่ะๆ
แดนดิน:ป้าคับผมถามไรหน่อยสิคับ
ป้าดา:ถามไรค่ะ
แดนดิน:ตอนผมเจอพี่พอร์ตครั้งแรกเขาเรียกผมว่าดิน ใครคือดินคับแล้วทำมัยพี่พอร์ตถึงคิดว่าผมเป็นเขา
ป้าดา:คุณดินเป็นคนรักของคุณพอร์ตค่ะ และคุณดินกับคุณแดนหน้าเหมือนกันยังกับคนๆเดียวกันค่ะ ป้าเห็นยังคิดว่าคุณดินยังไม่ตายเลยค่ะ
แดนดิน:ออ อย่างนี้นี่เอง
ป้าดา:อาหารเสร็จแล้วคุณแดนไปตามคุณพอร์ตลงมาทานข้าวเถอะค่ะ
แดนดิน:คับ"รับคำป้าแม่บ้านแล้วเดินขึ้นห้องไปตามพอร์ต
แดนเปิดประตูเข้าห้องไปได้ยินเสียงอีกคนอาบน้ำอยู่จึงเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาเตียมใว้ให้ แล้วเดินไปนั่งเล่นริมหน้าต่าง พอร์ตออกจากห้องน้ำมาเห็นชุดว่างอยู่ก็หันหาอีกคน เห็นแดนนั่งใจลอยเลยอดถามไม่ได้
พอร์ต:ดูแดนเศร้าๆนะ เป็นไรหรือป่าว
แดนดิน:ผมอยากกลับไปทำงานคับ เป็นห่วงงานที่ทำค้างไว้ เจ้าเขตก็ไม่เคยทำงานนี้กลัวจะพังหมดนะคับ
พอร์ต:ออเพราะงี้เอง
แดนดิน:พี่พอร์ตแดนขอกลับไปทำงานได้มัยคับ
BẠN ĐANG ĐỌC
เจ้าหนี้สุดที่รัก(18+)
Lãng mạnพอร์ตมาเฟียสุดเนีบ ทั้งโหดจนแก้งใหนไม่กล้ายุ้ง แต่ก็มีอยู่แก้งเดียวที่ยังก่อกวนเขาไม่เลิก คือแก้งที่ฆ่าคนรักเขาเมื่อสามปีก่อน และวันหนึ่งเขาไปพบกับ แดนดินหนุ่มเจ้าหล่อเจ้าของห้างและรีสอทร์ใหญ่ พ่อของแดนดินติดพนันจนต้องเป็นหนี้นอกระบบ พอร์ตจึงยืน...
