Ήταν μεσημέρι.. Ο ήλιος έκαιγε ακόμη σαν να ήταν θυμωμένος, όπως και εγώ!.. Έκανα βιάστηκα βήματα για να φτάσω στην πολυκατοικία της.. Ήθελα να μάθω τον λόγο. Έφτασα απέξω.Σήκωσα το χέρι μου για να πατήσω το κουδούνι αλλά δεν μπορούσα. Το έβλεπα να αλλάζει θέση. Την μια δεξιά, την άλλη αριστερά! Όταν τα κατάφερα το μόνο πουάκουσα ήταν την πόρτα να ανοίγει. Μπήκα μέσα. Ανέβηκα τις σκάλες. Έφτασα στηνπόρτα της. Την χτύπησα και εκείνη μου άνοιξε. Μου πρότεινε να περάσω και αυτό έκανα.Είδα τον καναπέ και κατευθύνθηκα προς εκείνον. Το πόδι μου πέτυχε στο πόδι τουκαναπέ...Παρα λίγο να πέσω.. Έκατσα.. Δεν έπερνε τα μάτια της από πάνω μου.. "Πώς μπόρεσες;" ξεκίνησα...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
YOU ARE READING
Μην αφήνεις τον θυμό σου να κυριαρχεί..
RomanceΓεία σας..Με λένε Μαρία..Γράφω μια πολύ όμορφη και συγκινητική ιστορία..Προσπαθώ να δώσω το νόημα πως ο θυμός τις περισσότερες φορές μας "καταστρεφεί" πράγματα για τα οποία νοιαζόμαστε..Γι αυτό πρώτα πρέπει να σκεφτόμαστε και μετά να πράττουμε.. Καλ...
