Błyskawica

Prolog

4 lata temu

W pewnym mieście w Polsce odbywał się właśnie ostatni mecz siatkówki między drużyną Strasznej zamieci a Błyskawicznej zawieruchy. Żadna z nich nie dawała za wygraną, w końcu były to finały. Rozpoczął się ostatni set, a zawodnicy byli już strasznie wymęczeni, jednak w sercach zawodników Błyskawicznej zawieruchy wciąż palił się ogień do gry. Jednak największy płomień palił się w sercu libero. Dziewczyna o czarnych jak węgiel włosach i wzroście powyżej 155 centymetrów, jak zawsze dawała z siebie 200%. Z racji tego, że była najszybszym i najwytrwalszym zawodnikiem tej drużyny nazwano ją czarną błyskawicą. Kiedy ktoś podupadał już na duchu i nie miał sił grać dalej, ona potrafiła taką osobę zachęcić do dalszej walki. Bywało też tak, że w nagłych wypadkach, trener zmieniał jej pozycję. 

Pierwszy set wygrała drużyna Błyskawicznej zawieruchy z wynikiem 25-12. Jednak następny set wygrali ich przeciwnicy 25-22. Od ostatniego zależało wszystko. Niestety, żeby wygrać drużyna Strasznej zamieci, postanowiła kogoś kontuzjować. Wybór padł na dwie osoby, które były już bardzo zmęczone. W tej dwójce znalazła się błyskawica oraz...jej brat. W tym momencie dziewczyna musiała zejść z boiska i patrzeć na dalszą grę. Już niedługo miała ponownie wychodzić, ale wróg wprowadził swój plan w czyn. Podczas bloku as przeciwników specjalnie skierował piłkę na twarz szatyna. Piłka odpiła się i upadła na boisko Strasznej zamieci. Blokujący upadł na ziemię i nie mógł wstać. Po pewnej chwili nie zwracając uwagi na wszystkich, dobiegła do niego jego siostra.
-Piorun! Proszę cie wstawaj!
Wtedy zobaczyła, że z jego nosa leci krew. Wzięła go pod ramię i zaprowadziła do trenera.
-Leon zabierz go do pogotowia ratunkowego, a ty Amaya wchodzisz na jego miejsce.
-Hai!
Amaya Arashi tak samo jak Haruto pochodzili z Japonii i tam dorastali do piątego roku życia. Byli mniej więcej w tym samym wieku. Jedyną rzeczą, która ich bardzo łączyła, była to siatkówka. Oboje wkładali w nią całe swoje serce, jednak każdy z nich był dobry w innych rzeczach. Amaya była lepsza od niego w odbiorach oraz w szybkich atakach. On zaś był od niej lepszy w blokowaniu i zmyłkach. Gdy byli razem na boisku, to nie dało się ich pokonać. Dziewczyna założyła na siebie granatową bluzkę z pojedynczymi białymi paskami oraz numerem cztery. Była to jej szczęśliwa liczba. Wyszła na boisku i stanęła na miejscu swego brata.

*Komentator*

-Zawodnik #5 doznał poważnej kontuzji i nie może dalej grać. Kogo wystawi trener? Chwila na boisko wychodzi #4 w innych barwach. Czyżby trener postanowił wykorzystać swoją tajną broń?Czy wyjdzie mu to na dobre?

Time skip

-Proszę państwa cóż to była za szybki atak w wykonaniu #4 i #8, niestety został on bezproblemowo odebrany przez libero drużyny Strasznej zamieci. Czyżby błyskawicy doskwierało zmęczenie? Libero podaje piłkę prosto do rozgrywającego, a ten z kolei do asa. Wszystko już jest chyba przesądzone, ale chwila! Numer 4 wyskakuje do bloku. Czy uda jej się to zablokować? As przebił się przez blok. Nowy libero nie był w stanie tego odebrać. Gwizdek końcowy. Wygrała drużyna Strasznej zamieci z wynikiem 25-15. Cóż to była za mecz.

Tego dnia płomień Amayi zniknął prawdopodobnie na dobra. Przestała grać w siatkówkę, a swoją energię postanowiła wykorzystać w inny sposób. Kiedyś była jednym z najlepszych libero w kraju, jednak dziś jest zwykłym nałogowym biegaczem. Dzięki bieganiu w parku czy po mieście mogła skryć swoje napady energii i uciszyć nadpobudliwy charakter. Za każdym razem, kiedy jej brat czy ktoś z byłej drużyny próbował jej pomóc, ona odpowiadała im ciągle to samo: "Już tego czegoś w sobie nie mam, więc dajcie sobie spokój." Była pewna, że już nigdy nie wróci do tego sportu. 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Nie mogłam się powstrzymać i dałam się ponieść wenie. Na brudno napisałam kilka rozdziałów i teraz je przepisuje na kompie. Mam nadzieję, że się podoba :D Rozdziały będą tak po 500 słów, żeby nie skończyło się to szybko. A jeśli chodzi o pozostałe książki to muszę pobudzić jakoś swoją wyobraźnię. 

Ognisty_Feniks