და ამ წარმოსახვას პარკ ჯიმინი ეწოდება...დიახ არ მოგესმა ეს შენ ხარ ჩემი ყველაზე დიდი ტკივილი და ამავედროს ყველაზე ნათელი წერტილი, შენ ხარ ჩემი ყველა მიზანი.ჩემი ყველა გზა მინდა შენთან მოვიდეს ეჰჰჰ როგორ მინდა ახლა ნამდვილად კითხულობდე ამ წერილს და ნამდვილად გრძნობდე იმას რასაც ახლა მე ვატევ ამ უბრალო ნაჯღაბნებში...მინდა იცოდე რომ რაცარუნდა მოხდეს მე
შენ მიყვარხარ და ეს არასოდეს შეიცვლება.ახლაც ვზივარ შენი ფოტოს წინ და ვტირი იმიტომ რომ არშემიძლია შეგეხო, არშემიძლია გითხრა რასვგგრძნობ, არშემუძლია თვალებში ჩაგხედო, არშემიძლია. არაფერი შემიძლია იმისგარ და რომ შენი ფოტოს წინ ცრემლებისგან დავიცალო.ახლა ვერც წარმოიდგენ როგორ მინდა მომეხვიო და მითხრა რომ შენც ისევე გიყვარვარ როგორც მე მაგრამ ეს ყოვლად შეუძლებელია. შენ ამ წერილს ვერასოდეს ნახავ და თუ მაინც რამენაირად ნახავ ეს მაინც დაგავიწყდება შენ ჩემი არსებობა არც იცი მეკიდევ შენზე ფიქრით მთელი დღე გამყავს....ყველაზე მეტად მინდა იცოდე რომ აიი სამყაროზე მეტად მიყვარხარ სისცოცხლეს გავწირავ შენგამო ჩემი თავი არაფერია შენ ხარ ჩემთვის კერპი.
და აი ამ პატარა წერილში ვერ ვატევ იმას რასაც შენმიმართ განვიცდი ეს ენით აუწერელი,დამტანჯავი გრძნობაა მაგრამ არაფერს ვნანობ და არასოდეს არ ვინანებ.მიყვარხარ პარკ ჯიმინ სიცოცხლეზე მეტადაც კი💚
