Να, με το που σε κοίταξα σε' κοψα.
Είχες αυτό το βλέμμα που αν και λίγο χαμένο, το ένιωσα.
Το ψιλιαστηκα ότι δεν ήσουν σαν τους άλλους αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα όταν σε πρωτοείδα ότι 5 χρόνια μετά θα μου κόβετε η ανάσα μόνο με τη σκέψη σου.
Δεν ξέρω τι βλέπουν οι άλλοι ή τι βλέπεις εσύ. Εγώ βλέπω κάτι τόσο ενδιαφέρον. Ελπίζω να μην το δει καμία.
Έπρεπε να το είχα φανταστεί το τι ζημιά θα μου έκανες.
Ξέρεις ,καθε φορά που έλεγα τα καμμένα τα δικά μου, σε επιανα με την άκρη του ματιού μου να γελάς.
Το λάτρευα. Λάτρευα κάθε στιγμή που σε τσακωνα να με κοιτάς ή να με ακούς και κάθε στιγμή που απορουσες με την πάρτη μου. Όλα μου άρεσαν.
Υπήρχαν μέρες που ξυπνούσα και ήθελα να σε δω σαν τρελή και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά κάθε φορά που σε είχα κοντά μου. Υπήρχαν μέρες που δεν ήθελα ούτε να σε κοιτάξω γιατί ήμουν εκνευρισμένη με σένα που δεν μου έδινες κάτι να πιαστώ . Αλλά ποτέ δεν υπήρξε βράδυ που να μην σε σκεφτώ. Ποτέ δεν υπηρξε βράδυ που να μην απογοητευτω. Κυρίως, δεν υπήρξε βράδυ που να μην ένιωθα πιο ερωτευμένη από την προηγούμενη μέρα μαζί σου.
Είμαι σίγουρη ότι βλέπω πράγματα που δεν θα τα δει κανείς.
Για κάποιο παράξενο λόγο ένιωθα πολύ καλά γύρω σου. Σπάνιο φαινόμενο για μένα.
Δεν σε έχω αγγίξει ποτέ κι όμως είναι σαν να ξέρω απέξω κάθε σπιθαμή σου.
Δεν θα περάσει μέρα που να μην περάσεις έστω σαν περαστικός από τις σκέψεις μου. Κι αυτό είναι που με εξοργίζει περισσότερο.
Ίσως δεν βλέπεις κάτι τόσο ενδιαφέρον σε μένα.
Είμαι παράξενη, δε λέω.
Αλλά κι εσύ το ίδιο.
Ίσως είσαι κι εσύ ερωτευμένος και αν το διαβάσεις καταλάβεις.
Ίσως δεν καταλάβεις και τίποτα.