SCREWBALL
GİRİŞ
Alışık olduğum duvarlar, şimdi beni sadece iğrendiriyordu. Rutubet kokusu her yeri sarmıştı. Duvarda asılı olan resimlere bakarken aklıma hatıralar geliyordu. Geçirdiğim tüm acılar, kötülükler, her şey. Bana istediğin bir şeyi dileyebilirsin diye bir seçenek sunsalardı, hayatımı yeniden yaşamayı dilerdim. Böyle olmayı istiyor muydum? Hiç bir zaman bilemedim. Kendime kaç kere sordum bilmiyorum ama cevabımı alamadım. Hiç bir zaman alamadım. Yine de içimde anlatamadığım şeyler var. Çok üzgündüm, hayatımdan çıkanlar için üzgündüm. Ama hayatıma girenler için, onlarla tanıştığım için mutluydum. Şimdi sondayım, sondayız. En azından bir şeyleri başardık. Yeniden başlamış gibiyim , sanki hiç birşey yaşanmamış gibi. Şimdi karşımda tüm mükemmelliğiyle o duruyordu. Beynim inanılmaz derecede ağrıyordu. Yattığım yatak fazla rahat değildi. Gözlerimi onun gözlerine sabitledim. Gülümsemeye çalıştım.
‘’Senden nefret ediyorum.’’ dedim kısık çıkan sesimle. O da gülümsemeye çalışmıştı. Ama ikimizde beceremiyorduk.
‘’Bende senden nefret ediyorum.’’ dedi ve ellerimi kavrayıp dudaklarına götürdü. ‘’Bitti.’’ diye devam etti elimi öperken.
Bitti.
