It's ok.

1.

Isis POV. 

Ik wordt wakker door mijn wekker die naast me op en neer af gaat. Van de schrik sla ik de wekker hard van mijn nachtkastje af. 'Vandaag de grote dag.' Mompel ik binnensmonds. 'Jij ook een goeiemorgen.' Zegt me oom die bij de deurkier van mijn kamer staat. Ik ga rechtop zitten en haal al het haar dat helemaal in de klit zit uit mijn gezicht. 'We vertrekken over een anderhalf uur, zorg dat je zo klaar bent.' Ik ben direct klaar wakker. 'Wat meen je dit?!? Dus je vind het oké om Ruby en mij naar dat internaat te sturen?' 'Isis, je weet hoe ik er over denk.' Zucht hij. Ik knik maar ik wil nog steeds niet. Ik zucht en sta op. Ik pak een stapeltje kleren en mijn badtas die op mijn bureau liggen en slenter vervolgens naar de badkamer. Slordig leg ik alles op de wastafel, en kleed me uit voor mijn dagelijkse warme douche.

De hete stralen kletteren op mij neer, terwijl ik mijn haar was en afspoel. Na ongeveer 10 minuutjes stap ik er weer uit de douche, en kleed me aan. Ik doe nog even mijn make-up en post nog een foto op Instagram. Ik app Ruby om te kijken of het met haar gaat. Na een tijdje staren naar de klok besef ik dat ik nog maar een uurtje heb voor dat we moeten vertrekken. Ik ruim snel al mijn spullen op en stop ze in mijn koffer, en loop huppelend dan naar mijn kamer uit. 'Oompie, Kan je me even helpen met dragen van de koffers?' Roep ik naar beneden. 'Maar natuurlijk, heeft u alles ingepakt?' Zegt hij op een deftige toon. We moeten allebei lachen, pakken de koffers op en lopen naar de woonkamer beneden die ik morgen niet meer zal zien. Mijn oom gaat zitten op de bank, terwijl ik een snelle boterham in elkaar knutsel. Als ik klaar ben pluk ik mijn oplader uit het stopcontact en prop snel mijn broodje naar binnen. Ik heb 3 koffers , ben ik aan het overdrijven? Ik ga hier het missen, al mijn vrienden, mijn school Ruby's ouders en mijn oompie. Ruby's ouders waren soort van mijn tweede ouders, als die ene idioot niet dronken was geweest waren Ruby's ouders er nog...

Een traan rolt langzaam van mijn wang. Ik word uit mijn gedachten getrokken wanneer ik de bel hoor. Mijn oom loopt naar de deur en opent hem. 'Goeiemorgen Ruby, kom maar binnen we vertrekken zo.' Ik loop naar Ruby en omhels haar. Ze weet meteen waar ik over zat te denken en schiet dan ook ik tranen. Na een tijdje laten we elkaar los en drogen onze tranen. Hand in hand lopen we de deur uit, en stappen de auto in. Ik kijk nog even achterom. Ik kijk naar mijn huis, mijn huis die ik nooit meer zal zien. Met die gedachten rijden we langzaam veder weg.

***

'Hier is het dan.' Fluistert hij binnensmonds. 'Het gebouw ziet er niet slecht uit.' Zegt Ruby die ondertussen het gebouw aan het waarnemen is. Het is een gigantisch modern gebouw met grote ramen aan elke kant. We stappen allemaal uit, en oompie helpt ons met onze koffers uit de auto te halen. Voor de ingang stoppen we, hij geeft een kus op onze voorhoofd. Hij fluistert me dan toe: 'Elke week bellen, en braaf blijven.' Rustig knik ik ja. Hij lacht even. 'Ik hou van jullie meiden. Jullie ouders zouden trots zijn op jullie dat jullie sterk blijven, bellen hé?' vervolgens draaide hij zich om en stapte de auto in. We zwaaien hem even terug en kijken hoe hij uit het zicht verdwijnt.

Ik staar recht voor mij uit 'Wat ga ik die gek missen.' Zeg ik tegen me zelf. Ruby lacht en kijk vervolgens naar de lucht. Ik kijk dan omhoog. De zon verstopt zich achter de wolken, de winter is nog maar net begonnen. Voordat we beginnen met sjouwen komt er een jongen aan gehold. Ik draai me om en zie een glimlachende jongen voor me staan. 'Hallo, ik ben Luke. Zo te zien zijn jullie de nieuwelingen?' Vraagt hij glimlachend. Ik knik en glimlach 'Ja, ik ben Isis en dit is Ruby.' Stel ik ons voor. ' Aangenaam kennis te maken, helpen?' Vraagt hij terwijl hij een buiging maakt. We lachen allemaal en beginnen dan de koffers naar binnen te sjouwen.

'Jezus, jullie hebben zware koffers mee.' Zucht hij. Ruby en ik moeten lachen. 'Sorry.' Verontschuldig Ruby lachend. 'Dankjewel, voor het meehelpen.' Zeg ik met een glimlach 'Hier krijgen jullie je sleutel, als jullie hulp nodig hebben dan zit ik in kamer 315.' Zegt Luke wanneer hij de trap oploopt. Ruby en ik draaien ons dan om en lopen dan naar de vrouw achter de balie. 'Goeiemiddag dames, kan ik jullie helpen?' 'Hallo, ik ben Isis Park en dit is Lee Ruby wij komen voor...' 'Maar natuurlijk, hier is jullie sleutel. Jullie kamer bevind zich op de 2e verdieping kamer 245, en hier is een plattengrond van het internaat.' We krijgen allebei een sleutel en een plattegrond in onze handen. 'Als er iets is of je kan iets niet vinden dan kan je altijd hier naartoe komen.' We bedankten de vrouw netjes en lopen naar de trap. 'Alle aardappelen nog aan toe, hoe gaan we dit doen?' Vroeg Ruby en keek naar onze koffers en daarna weer naar mij. Ik trok mijn schouders op. Ik pakte me plattegrond uit mijn tas.'Wacht er is een lift.' Ik wees richting een hal waar een lift bordje stond. 'We are saved!!!' schreeuwde Ruby dramatisch. We moeten allebei lachen, en lopen dan richting de lift.

Ik gooi de deur open en schuif dan al mijn spullen naar binnen. De kamer ziet er groot en modern uit. Ik doe al mijn spullen voor in de badkamer en mijn make-up in de badkamer. Wanneer ik de badkamer uitloop zie ik dat Ruby al druk bezig is met uitpakken. Ik loop richting mijn bed en plof als een walrus erop en zucht. Ruby staat op en ploft op me. 'Ruby!' schreeuw ik en probeer haar van me af te halen. Na een tijdje gaat ze van me af en we moeten allebei lachen. 'Pinda.' Zeg ik met een schuine lach. Ruby staat op. ' Oké Walnoot, laten we snel uitpakken, en dan naar Luke gaan?' Ik knik, en begin verder uit te pakken. Tijdens het uitpakken horen we geklop op de deur. Ik stop met het uitpakken van mijn 3e koffer en loop naar de deur. Ik open de deur en er staat een vrolijk meisje met blauw haar en blauwe ogen voor de deur. 'Hallo! Ik ben Alice, ik kom jullie hier rondleiden gaan jullie mee?' ik kijk achterom naar Ruby. Ruby haalt haar schouders op, en ik kijk weer naar Alice. 'Uh ja, ik ben Isis.' Stel ik mezelf voor. Ruby schreeuwt vanuit de kamer 'En ik ben Ruby!' 'Nice, volg mij maar.'

We lopen een drukke gang in en komen vervolgens bij twee grote klapdeuren. Ze opent de deur voor ons en we lopen vervolgens naar de kantine. 'Net zoals de middelbare school, zijn er groepjes. Van Sporties naar nerdies van Gothic's tot popu's.' vertelde ze ons. Ik luister aandachtig, want ik wil geen problemen krijgen met een groepje. 'De enige groepen waar je moet voor uitkijken zijn Aiden's groep en die van Rebecca.' Waarschuwt ze. 'Waarom?' vraag Ruby. 'Aiden, Alec en Vincent zijn de bad boys van het internaat. Aiden is de ergste en de leider van de 3. Iedereen is bang voor ze, zelfs paar docenten. Aiden pakt altijd een meisje voor een nacht en dumpt haar gelijk.' Alice kijkt schuldig naar de grond. 'Hij heeft mij ook een keer gehad en daarna werd ik gelijk gedumpt. Zijn langste relatie was met Rebecca en dat was ongeveer 2 maanden. Het ging uit omdat Aiden vreemd ging. En nu het groepje van Rebecca. Rebecca is zowat de bitch van de school. Ze gedraagt zich ijdel en als een slet, ze draagt wel zowat 100 kilo make-up. Ze heeft 2 andere mensen in haar groepje. De 1e is Megan, de rooster maker voor Rebecca. En de andere is Claire een hersenloze mormel, haar droom is om een miss verkiezing te winnen.' We nemen plaats aan een tafeltje in de kantine. Ik koop een smoothie vanille en ga weer dan zitten. We hebben het even gehad over het verleden van Ruby en die van mij, wanneer de kantine opeens stil valt. Ruby en ik kijken elkaar aan met een blik van WTF, en kijken dan weer de kantine in. Drie jongens lopen de kantine in. 'Ik denk dat het groepje van Aiden is.' Fluistert Ruby zachtjes in mijn oor. Alice kijkt ons met een dodelijke blik aan. Maar het was al te laat. Ik voel een warme adem in mijn nek, en draai me met een ruk om. Eén van de jongens stond vlak achter mij. 'dat klopt, wij zijn het groepje van Aiden. Hoe kan het dat jullie praten? Alice jij moet toch alles uitleggen, waarom heb jij niet verteld als wij de kantine binnen lopen dat iedereen hun bek moeten houden?' Alice begon te trillen en keek snel naar beneden. 'S-Sorry Aiden.' Dus dat was Aiden, Ik stond op. 'Laat haar met rust, zak!' Aan Aiden's gezicht was te zien dat hij best verast is. Aiden zet een stap naar voren, nu zit er maar paar millimeter tussen. 'Wat zeg je?' vraag hij op een rustige toon. 'Stotterde ik? Ik zeg het wel even opnieuw, Laat.haar.met.rust! Moet ik het nog spellen?' een boze blik verscheen op Aidens gezicht.

De helft van de kantine begonnen te lachen. Aiden draaide met een ruk om, samen met Vincent en Alec kijken ze waarschuwend de kantine in, en de stilte heerste weer in de kantine. Aiden draaide weer naar mij toe. 'Geen grote mond tegen mij, of anders...' 'Anders wat?' onderbrak in hem in zijn zin. Ik keek hem met een uitdagende blik aan. 'Anders wordt je nieuw jaar heel hels hier. Zegt hij met een schuine lach. Misschien belanden we samen eens een keertje in bed.' fluistert hij zachtjes in mijn oor. 'Boy, je hebt het verkeerde meisje gekozen.' Ik sta op en duw Aiden een beetje van me af zodat ik met Smoothie kan pakken. Ik ruk de deksel er vanaf en giet het hele bekertje over zijn mooie haren. 'Je heb met het verkeerde meisje gekozen gast.' Ik pak Ruby's en Alec's hand en speedwalk ik snel weg uit de kantine.

_

Sorry als het slecht is, maar dit is mijn eerste verhaal dus. De foto's van de karakters komen in het volgende hoofdstuk :3 byeeeeeeeee