NGITI MO
Sa bawat araw Na lumilipas ,
ang iyong ngiti ay Sadyang walang kupas.
Walang sawa ko Itong hinihintay
Na Jan sa bilugan mong mukha ay bumalatay.
Kahit pa Hindi tayo malapit sa isat Isa
Dahil di Mo naman trip Ang makipagkilala
Ay okay lang Basta ba..
Makita ko lang ang ngiting patunay Na masaya ka.
Nakakainggit lang talaga Na napapatawa ka ng IBA
Samantalang Di ko yon magawa Kase di Mo Naman ako Kilala
Nakakatawa Diba? Kase magkaklase lang tayo
Pero yung tingin Mo anlayo layo
Kung sakaling tulad ba Ako ng iba...
Yung hyper, FC at kalog sa iyong mga mata
May pag asa bang gustuhin Mo akong makilala
Mapapatawa Rin kaya Kita tulad ng nagagawa nila?
Kaya Lang baka aking makalimutan...
Di nga Pala ako Yung babaeng iyong matitipuhan
Simple lang kase ako at walang Arte sa katawan
Pero anong magagawa ko Eto iyung aking nararamdaman
Ang lapit pero Ang hirap hirap Mo abutin...
Para ka kasing bituin,
Nakikita ko lang pero imposibleng mapasakin
Siguro nga dapat ko nalang tanggapin.
Pero teka! Nais ko lamang Balikan...
Bakit nga ba Kita nagustuhan?
Dahil ba ikaw Ang tinatawag nilang crush ng bayan?
Pero panigurado Kong di lang Yun ang dahilan!
Siguro dahil Ikaw ay lalaking maaasahan
At talagang may puso para sa mga babaeng nahihirapan
Na mas Kilala sa bansag Na GENTLEMAN
Tila sa panahon ngayun bilang nalang sa mga kalalakihan
Isa pa ay Ang pagiging suplado Mo
Ewan ko pero natutuwa Ako pag ganun ka sa ibang Tao
Selfish man pero gusto ko Ako lang nakakakita ng ngiti Mo
Kahit na palihim, o kahit pa patago.
Liban dito. Ikay nagtataglay ng katalinuhan
Lalo akong napahanga ng aking malaman.
Di nakapag tatakang ikay aking nagustuhan
Sa dami ng magaganda mong taglay na katangian.
Hanggang Dito nalang
Dahil nais ko Na itong tuluyang wakasan
Sana dumating Yung araw Na kaya Mo nakong ngitian
At mapalapit Sayo ng walang pagaalinlangan.
