"Hepsi senin suçun Katy. Bobby'nin yanında olmasaydın ölmezdi." Sam'in söylediği Bu cümleler beynimde yankılanıyordu. Bobby'nin ölümü benim suçummuydu gerçekten? Ben birşey yapmamıştım ki. Ama madem beni burda istemiyorlar bende giderim o'zaman.
"Biz ava gidiyoruz Katy." Dedi Dean. Bana birtek Dean iyi davranıyordu.
"Size iyi avlanmalar." Diye seslendim. Kapı sesi duyar duymaz kıyafetlerimi valizime doldurmaya başladım.
"Nereye gidiyorsun?" Diyen bir sesle irkilmiştim. Castiel. Hemen bir yalan bulmam lazım.
"Biryere gittiğim yok Cass." Dedim.
"Bana pek öyle görünmüyor ama?" Dedi soru sorar gibi.
"Biliyorum. Eğer birşey olurda motelden ayrılmamız gerekirse hazırlanmama gerek kalmaz." Dedim.
"Pekala." Dedi ve her zamanki gibi birden yok oldu. Castiel gittiğinde valizimi doldurmaya devam ettim.
Valizimi doldururken içim içimi yiyordu. Dean Bobby ölünce benimde kötü hissettiğimi bildiği için pek üstüme gelmedi ama Sam her fırsatta bunu bana hatırlatıyordu. Kızamıyordum çünkü haklıydı. Bobby benim yüzümden ölmüştü. Yüzümde hissettiğim ıslaklıkla irkilerek düşüncelerimden ayrıldım. Ağlıyordum. Valizimin ağzını kapatıp hızla yatağın üzerinden indirdim. Ceketimi üzerime geçirerek, valizimide yerden sürüklerken dış kapıya ulaştım. Ceketimin cebinden motelin anahtarını çıkarttım ve hemen kapının yanındaki masanın üzerine bıraktım. Odaya son kez göz attım ve ışığı kapatıp valizimle birlikte kendimi dışarı attım. Havanın karanlık olması yetmiyormuş gibi birde esen rüzgar iliklerime kadar dondurdu beni. Titrek adımlar ile kafamı yere eğdim ve ayaklarıma bakarak yürümeye başladım. Bu motelden ne kadar uzak o kadar iyi. Nereye gidiyorum biliyor muyum ? Hayır. Neden gidiyorum peki ? Bana kötü davrandıklarından mı ? Ama kötü davranmıyorlar, davranıyor. Sadece Sam kötü davranıyor. Gözlerim dolarken hayatımı düşündüm. Hayatım zaten Boku andırırken tam düzeldim derken Bobby benim yüzümden öldü ve Winchesterlar ile kalmaya başladım. Ukala Dean bile bana iyi davranıp, bana Bobby senin yüzünden ölmedi diye teselli verirken, Sam'in her şeyi bana yüklemesi ve beni suçlaması.. Gözyaşlarım adeta fışkırırken nerede olduğumu bile bilmiyordum. Kafamı kaldırıp arkama baktığımda Motel'in gözden kaybolduğunu fark edip derin bir "oh çektim." Artık rahatım sanırım. Hem etrafında Bobby'nin ölümüne neden olan kişi olmayınca rahat eder Sam Bey (-,-).
Göz yaşlarımı elimin tersiyle iteklerken hızlı adımlar ile yürümeye devam ediyordum. Arkamdan gelen ses ile irkildim ;
"Merhaba küçük hanım."
Arkamı tedirgin bir tavırla döndüğümde karşımda takım elbiseli adamı gördüm bu adamı daha öncede görmüştüm. Beynime dank eden düşünceyle minik adımlar ile geriledim.
"Crowley." Diye fısıldadım dişlerimin arasından.
"Unutmamışsın. Ah! Pardon Bobby'i gözlerin önünde öldürünce. Üzgünüm." Diye konuştu bir çırpıda. Ardından tiz bir kahkaha atıp tekrar ciddi tavrını korudu. Birkaç adımla yanıma ulaşınca valizimi yere bıraktım ve koşmaya başladım. Birden önümde belirdi ve benim durmamı sağladı. Tiz bir kahkaha atarken kolumdan tutup beni kendine yaklaştırdı ve adeta suratıma tükürürcesine konuştu.
"Benden kaçamazsın."
Sinirke kolumu onun ellerinden kurtardım ve suratına acırcasına bakıp konuştum.
"Senden kaçabilirim. Yapmadığım şey değil!"
"Yanında melek arkadaşın olunca kacabilirsin ama bak şimdi o yok!"
"Kızı bırak Crowley." Diye gelen tanıdık sesle kafamı sesin geldiği tarafa çevirdim.
Cass ! Kahramanım. Crowley Cass'e birkaç kez sinirle baktıktan sonra bana döndü ve aynı siniri üstüme kustu. Ardından kayboldu.
"Cass." Dedim ve gidip ona sarıldım. Biraz gerimizdeki valizimi gösterdi ve konuştu;
"Sence söylediğin yalana inandım mı ?"
Utanan sıkıla gözlerimi valizime çevirdim ve cevap verdim;
"Bilmem sana sormak lazım."
"Hiç inandırıcı degilsin Katy. "Dedi. gülmesini beklerken suratında her zamanki ciddiyet bozulmadı.
O bir melek aptal! Duyguları yok!
İç sesime uyan en güzel küfürlerimi göndererek susturdum ve valizimi gidip aldım.
"Geri dönüyorsun." Dedi ve itiraz etmeme izin vermeden elini alnıma koyup beni motel odasına ışınladı.
