End / Vkook /

0.5

Jungkook yine kağıtı yakıp toprağa gömdü ve telefonunun tuş kilidini açtı.

Kime:

İmkansız aşkım

Hey! Gelirmisin bilmiyorum.

Şu terk edilen köprüye gel en büyük olanına.

Saat 17.30'da.

-ERTESİ SABAH-

Uyandı ve üstüne tişörtüyle bir şort geçirdi. Saat 16.45di

Hemen koşarak köprüye gitti ve Aşkını beklemeye başladı.

Gelmeyeceğini düşündüğü için en sevdiği müziği açtı ve yola koydu, kulaklarına dolan müzik huzur getiriyordu.

Köprünün demirlerinden çıktıktan sonra ayakkabısız ve saf ayaklarını demirlere koydu.

İçinde en az bir huzursuzluk damlası yoktu.

"Jungkook!"

Birinin ona seslenmesiyle arkasını döndü ve baktı.

"Ah. Gelmişsin."

Elindeki façayı gösterdi ve aynı zamanda denizi gözüyle işaret etti.

"İkisi bir arada nasıl olur sence ha?  Bence kurtulma şansım olmaz. Eğlenceli bir deneyim olacak!"

"Jungkook-ah! Seni seviyorum."

"Ahh, çok geç Taehyungie. Bende seni seviyorum imkansız aşkım."

Kollarını façayla derince kesti,

Façayı yola biyerlere fırlattıktan sonra görünmez yola adım attı.

Harika bir acı ve mükemmel su hissi.

Ve Taehyung'un çaresiz bağırışları.

////////

İlk angst deneyimimdi.

ŞU ANGSTLARA BAYILIYORUM XĞXLAĞCL

Hayır yani cani falan değilim ama bilmiyorum hoşuma gidiyor.

Ve dediiim

NEDEN BEN YAZMAYAYIM!

Ve yazdım evet xşslcğspcşs

Neyse psikolojinizi sevdiğime göre gidip Yeni Üye (Bts) kitapıma bakın.

Bay!

BAŞKA KİTAPLARIMDA GÖRÜŞMEK ÜZRE!