hoofdstuk 2

120 6 0
                                    

Ik gooi mijn tas voor de trap en loop door naar de keuken voor mijn pasta, het is al niet warm meer ik moet het eventjes in de magnetron doen. Ik leg de pasta op een bord en zet de magnetron op 3 minuten. Terwijl ik wacht kijk ik even op mijn mobiel. Helemal niks. Dat word dus 3 minuten naar mijn telefoon staren.

Pasta maakt ze altijd speciaal voor mij, omdat ik het zo lekker vind. Vooral als ze er een beetje pesto in doet.

Ik eet de pasta op mijn kamer dan kan ik gelijk kijken welk huiswerk ik allemaal heb en het klaarleggen. Voor ik het weet is de pasta op.

Met levensbeschouwing hebben we het nu over homo's en lesbisch en vooral hoe de meeste geloven ernaar kijken, we moeten er een opstel over maken. Het gaat nog moeilijk worden om dat opstel te maken met ouders die er tegen zijn. Ik kan er niet over beginnen of mijn ouders worden al boos en laten mij een dag doorbrengen zonder eten. "We willen geen misbaksels in huis!"

Gisteren vroeg ik aan mam en pap wat zij ervan vinden. Dat liep niet al te goed. Mam  zei :'Als ik erachter kom dat jij lesbisch bent', ze spuugde het woord lesbisch eruit alsof ze een beschimmeld jampotje had aangeraakt,'dan hoef ik je nooit meer te zien, we willen geen misbaksels in ons huis! En denk maar niet dat je dan nog bij ons mag wonen! GA NU NAAR JE KAMER!' Zo werd het gesprek beëindigd.

'Met bidden word het haar misschien ooit nog vergeven' hoorde ik pap mompellen toen ik net op de trap stond.

Wiskunde doe ik wel in de les.

Dan ga ik nu maar Engels leren en naar bed

sorry mam, sorry papWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu